نفس مرکز خیر و شر

قرآن مجید، نقطه آغاز پاکى‏ها، درستى‏ها، پیروزى‏ها و سعادت دنیا و آخرت را نَفْس مى‏داند ؛ هم چنین نقطه ناپاکى‏ها و بدبختى‏ها را نیز نَفْس مى‏داند. در حقیقت، گویى انسان نسبت به نفس بر سر دو راهى قرار گرفته است. هنگامى که از مادر متولد مى‏شود انسان رنگى ندارد تا این که نفس هنگام تمییز خوبى‏ها و بدى‏ها در مسیرى قرار مى‏گیرد. اگر در مسیر درستى و پاکى قرار گرفت، انسان کم‏کم آراسته به رنگ خدایى خواهد شد ؛ یعنى داراى صفاتى الهى خواهد شد و اگر نفس در رذایل و ناپاکى‏ها قرار گرفت، رنگ تاریکى، ظلمت، شیطنت، شرّ، پلیدى و پستى به خود مى‏گیرد.