چگونه بچه هاي خود را تربيت كنيم كه مؤمن واقعي باشند؟

  حساسيت در امر تربيت فرزندان برای هر پدر و مادری قابل تقدير و تحسين است. به نظر كارشناسان علوم تربيتي بهترين شيوه در تربيت اخلاقي، روش الگويي است،يعني پدر و مادر با رفتار و كردار خود فرزندان خويش را عملاً با اخلاق پسنديده آشنا كنند. كودك بيش از آن كه بشنود، مي بيند، زيرا كودك به ويژه در مسائل اخلاقي بيشتر از گوش، از چشم خود استفاده مي كند.  خمير مايه شخصيت كودكان، در كانون گرم خانواده شكل مي گيرد و تقليد از رفتار والدين از بارزترين ويژگي هاي كودكان در سنين پيش دبستاني است.
به تعبير ايتارد، بنيان گذار روان شناسي باليني، ذهن كودكان مانند صفحة سفيدي است كه آماده نگاشتن تجارب محيطي است كه در آن زندگي مي كنند.
امام علي(ع) همين موضوع را در چهارده قرن پيش، مطرح كرده و فرموده اند: دل كودك همچون زميني خالي است كه هر بذري در آن پاشيده شده، مي پذيرد.
پايه هاي اصلي شكل گيري شخصيت انسان، در دوران هفت سال اوّل زندگي پيريزي مي شوند، به طوري كه گزل، روان شناس شهير گفته است: كودك در پنج و شش سالگي نسخه كوچك جواني است كه بعداً خواهد شد.
مهم ترين وظايف والدين در اين مرحلة حساس عبارت اند از:
1ـ احترام به كودك: رسول اكرم(ص) مي فرمايد: اكرموا أولادكم و أحسنوا آدابهم؛ به فرزندانتان احترام كنيد و با آداب و روش پسنديده با آن ها معاشرت نماييد.
2ـ توجه به استقلال طلبي كودكان: بذر استقلال طلبي از سال هاي آغازين زندگي كودك شروع به رشد و جوانه زدن مي كند و پدر و مادر بايد زمينه را براي رشد متعادل اين ميل فراهم آورند.
3ـ پرورش شخصيت كودكان: والدين با روش هاي مختلف مي توانند شخصيت كودكان خود را پرورش دهند كه مهم ترين آن، سلام كردن و هم بازي شدن با آن ها است. رسول اكرم(ص) ميفرمايد: هر كه كودكي دارد، بايد خود را تا سر حد كودكي تنزل دهد.
4ـ پرورش عواطف ديني: به موازات آموزش تعاليم ديني و پرورش فكري و اعتقادي آن ها، لازم است عواطف ديني نيز در آن ها رشد و گسترش يابد.
شركت در مراسم مذهبي از قبيل نماز جماعت، نماز جمعه، مراسم اعياد و سوگواري، مراسم شب هاي قدر و غيره، در پرورش عواطف ديني كودكان و نوجوانان مؤثر است.
عادت دادن آن ها به نماز و روزه و آشنا كردن آنان به مفاهيم اخلاقي مانند راستگويي، امانتداري، خير خواهي و غيره در اين جهت نقش تعيين كننده اي دارد.
5ـ زير نظر گرفتن دوستان: يكي از عوامل مؤثر در تربيت اخلاقي، همنشيني با نيكان است. كودكان به دوست نياز دارند. نمي توان اين نياز روحي را سركوب كرد، ولي به دليل نقش پذير بودن كودكان، آن ها به شدت از رفتار همسالان خود اثر مي پذيرند تا جايي كه گاهي ممكن است زحمات پدر و مادر را بر باد دهند. از اين رو لازم است با هوشياري كامل، دوستان فرزند خود را زير نظر بگيريد و آن ها را در انتخاب دوست مناسب ياري كنيد.
6ـ استفاده از روش تشويق و تنبيه: تشويق عامل مؤثر در تقويت روحي و ايجاد نشاط و اعتماد به نفس در كودكان است. اين تشويق با تشكر و اظهار رضايت و نگاه وعمل محبت آميز و پاداش و هديه و جايزده دادن صورت مي گيرد. تشويق نبايد پيوسته و دائمي باشد، بلكه بايد گاه باشد تا شخصيت كودك شكل بگيرد. اين تشويق بر تنبيه مقدم است. البته منظور از تنبيه، تحقير و اهانت و طعن زدن و كتك زدن نيست، بلكه ممكن است به صورت نگاه خشم آلود و بي اعتنايي و محروم كردن از گردش انجام گيرد. نكتة آخر اين كه: با توجه به روحياتي كه از خود ذكر كرده ايد كه گاهي دچار شك و ترديد مي شويد و اعتقادات و باورهاي خود را مستحكم نمي يابيد و با توجه به روحيات شوهر شما در عبادات و اعمال و واجبات، تأثير آن را در فرزند خود نبايد فراموش كنيد، زيرا همان گونه كه گفتيم تأثير رفتارها، اعمال و اعتقادات والدين، بسيار بيشتر از سخنان آن ها است.