انسانى با اراده و قدرت آزاد که نمونه خداست، با لبیک گفتن دعوت خدا، اگر براى رسیدن به کمالى که شایسته اوست به کار گیرد، به موجودى نورى به تمام معنا تبدیل مى شود.« اللّه ُ وَلِىُّ الَّذِینَ امَنُوا یُخْرِجُهُم مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلَى النُّورِ »8.خدا سرپرست و یار کسانى است که ایمان آورده اند ؛ آنان را از تاریکى ها [ ى جهل ، شرک ، فسق وفجور ] به سوى نورِ [ ایمان ، اخلاق حسنه و تقوا ]بیرون مى برد .حتى بدن آدم هم بدنى نورى مى شود و در آن مقامات بالا به جایى مى رسد که پروردگار عالم به تمام عوامل آفرینش خطاب مى کند که در مسیر اراده بنده من قرار گیرید.به موجودات عالم خطاب مى کند که راه را براى بنده من باز کنید. بنده من اگر مى خواهد فردا را ببیند، اگر بخواهد بتواند آینده را ببیند، و اگر بخواهد بتواند گذشته را ببیند. بنده من باید میدانى به وسعت همه آفرینش براى پرواز داشته باشد. انسان در برابر چنین حرکتى، حرکت منفى نیز مى تواند داشته باشد که همین قدرت و اراده را براى ناقص کردن خودش به کار ببرد.پیغمبر اکرم مى فرماید : هر کسى خودش را ناقص کند، در صف ملعون هاى عالم قرار مى گیرد، به هر مقدارى که خودش را ناقص کند، به همان تناسب هم درى از درهاى خدا بر روى او بسته مى شود.« سُبْحَانَ الَّذِى خَلَقَ الاْءَزْوَاجَ » ؛ بى عیب و منزه است خدایى که از هر چیزى که در این عالم است، جفت آفریده است : « مِمَّا تُنْبِتُ الاْءَرْضُ » ؛ از آن چه از زمین مى روید : « وَمِنْ اَنفُسِهِمْ » ؛ و از شما موجوداتى که داراى نفس زنده هستند : « وَمِمَّا لاَ یَعْلَمُونَ »9 ؛ و از آن چه انسان ها از آن اطلاعى ندارند. آن چیست؟ « وَمِمَّا لاَ یَعْلَمُونَ » چیست؟ « مِمَّا تُنْبِتُ الاْءَرْضُ » معلوم است.
