پدران و مادران نباید در برابر تجمّل خواهى و زینت طلبى جوانانشان ایستادگى کنند بلکه باید آنان را با زبان خوش و اخلاقى پسندیده و گفتارى منطقى نصیحت کنند که مبادا جمال ظاهر و زینت خواهى آنان سبب دورى از معنویت ، و تحصیل معرفت و اشتغال به امور بیهوده و افتادن در دامن شهوات و ارتباط با اهل گناه گردد .بر پدران و مادران و مربیان واجب است در این بخش از سنّ جوانان که عواطف و احساسات و تمایلات و غرائز آنان در جوشش و فوران است ، آنان را تشویق به آراسته شدن به جمال باطن و زینت درون و آرایش قلب کنند و زمینه تحصیل دین و دیندارى و علم و معرفت و اتصال به کوشش هاى مثبت چون کشاورزى و صنعت و تجارت و حرفه هاى مفید هنرى را براى آنان فراهم نمایند و به ویژه دراین بخش از عمر ـ که جوان عاشق ارتباط با همسالان خود است و خواهى نخواهى در میان اقوام و هم شاگردان مدرسه و فضاى محل به دوست یابى برمى خیزد ـ او را با معاشرت هاى مفید و انتخاب دوست مثبت آشنا سازند و آگاهش کنند که در میان همنشینان و رفیقان و دوستان ، کسانى هستند که سبب سعادت و خوشبختى و چهره هایى قرار دارند که عامل تیره روزى و بدبختى هستند و در این زمینه به شدت مراقبت و مواظب باشند که اگر به دوستانى برخوردند که آنان را به راهى جز راه مستقیم و مثبت دعوت مى کنند ، آنان را از خود برانند و رابطه خود را با آن منابع شر قطع کنند .
