نجات از مرگ سیاه

اصولاً خداى مهربان ، منافع ثروت معنوى را به این خاطر در فضاى حیات انسان ها قرار داده که انسان ها خلاهاى فکرى و روحى و معنوى خود را از سرمایه هاى الهى آنان پر کنند و از مرگ سیاه که مرگ عقل و جان و مرگ قلب و روح و روان است ، در امان بمانند و از لا به لاى طوفان هاى مهلک ، کشتى وجودشان را سالم و صحیح به ساحل نجات که همانا سعادت دنیا و آخرت و رضا و خوشنودى حضرت حق است ، برسانند مگر نه این است که خداى مهربان در اولین آیه سوره مبارکه ابراهیم ، فلسفه بعثت پیامبر اسلام  (صلى الله علیه وآله) را با دردست داشتن قرآن ، نجات انسانها از ظلمات و قراردادنشان در نور مى داند ؟کِتَابٌ اَنزَلْنَاهُ اِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلَى النُّورِ بِاِذْنِ رَبِّهِمْ اِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ.این  کتابى است که آن را بر تو نازل کردیم تا مردم را به اجازه پروردگارشان از تاریکى هاىِ جهل ، گمراهى و طغیان به سوى روشنایىِ معرفت ، عدالت و ایمان و در حقیقت به سوى راه خداى تواناى شکست ناپذیر و ستوده بیرون آورى . چه دوستى و چه رفیقى در این پهن دشت هستى از پیامبر اسلام  (صلى الله علیه وآله) از نظر سرمایه هاى معنوى سرمایه دارتر است ؟ دوستى که با حرص و امیدى آتشین و با عشق و محبتى کامل و با دل سوزى و مهرى بى نظیر ، در مقام نجات انسان از تهیدستى و فقر معنوى است و تنها خواسته اش خیر دنیا و آخرت بشر و رسیدن او به برترین مقام ایمانى و اخلاقى و قرار گرفتن در فضاى خوشبختى دنیا و آخرت است ،

 حَرِیصٌ عَلَیْکُم  .اشتیاق شدیدى به هدایتِ شما دارد او اشتیاق و امید و حرص فوق العاده اى نسبت به هدایت و نجات شما از گمراهى دارد .پس از پیامبر اسلام  (صلى الله علیه وآله) اهل بیتش منابعى عظیم از سرمایه هاى معنوى هستند که همچون پیامبر  (صلى الله علیه وآله)  ، هدایت کننده مردم به سوى حقایق و منجى آنان از مهالک و رهاننده ایشان از خطرات و مفاسدند .