قرآن در هدایتش کارى مى کند که بشر به خود آید و خویشتن را مورد پرسش قرار دهد ، آیا این کارى که مى کند خوب است یا بد ؟ آیا این نظریه اى که مى دهد یا از جایى اتخاذ کرده صحیح است یا غلط ؟کیست که این پرسش را مى کند ؟ و مخاطب در آن چه کسى است ؟ در حالى که پرسنده و پاسخ دهنده یکى است و دوتا نیست . قرآن فطرت بشر را براى دورى از شرک و دعوت به خداى یگانه مورد سوال قرار مى دهد .آیا معبودان متعدد و متفرق بهتر است یا خداى یگانه مقتدر ؟ . و براى نمایاندن قدرت خداى بزرگ چنین مى پرسد :آیا آن شریکان انتخابى شما بهترند یا آنکه وقتى درمانده اى او را بخواند اجابت مى کند و آسیب و گرفتاریش را دفع مى نماید ، و شما را جانشینان دیگران در روى زمین قرار مى دهد ؟ آیا با خدا معبودى دیگر هست که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد ؟ ! اندکى متذکّر و هوشیار مى شوند . * آیا آن شریکان انتخابى شما بهتراند یا آنکه شما را در تاریکى هاى خشکى و دریا به وسیله ستارگان و دیگر نشانه ها راهنمایى مى کند ؟ ! و کیست که پیشاپیش باران رحمتش بادها را مژده رسان مى فرستد ؟ آیا با خدا معبودى دیگر هست که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟ ! خدا برتر است از آنچه براى او شریک قرار مى دهند . * آیا آن شریکان انتخابى شما بهتراندیا آنکه مخلوقات را مى آفریند ، آن گاه آنان را پس از مرگشان بازمى گرداند ؟ ! و کیست آنکه از آسمان و زمین شما را روزى مى دهد ؟ . . .. قرآن بى ارزشى بت ها و قدرت بزرگ حق را چنین وانمود مى کند :آیا کسى که همه چیز مى آفریند ، مانند کسى است که هیچ چیز نمى آفریند ؟. اِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللهَ لَن یَخْلُقُوا ذُبَاباً . . . . یقیناً کسانى که به جاى خدا مى پرستید ، هرگز نمى توانند مگسى بیافرینند .قرآن گام دیگرى را در راهنمایى برادشته و آن ارجاع بشر به سوى عقلش مى باشد .قرآن با خردمندان سخن مى گوید و از آنان مى خواهد تا عقل خود را به کار انداخته ، سعادتمند شوند و رستگار گردند ، قرآن در سوره آل عمران چنین مى گوید :یقیناً در آفرینش آسمان ها و زمین ، و آمد و رفت شب و روز ، نشانه هایى بر توحید ، ربوبیّت و قدرت خدا براى خردمندان است. و در سوره بقره چنین مى گوید :بهترین توشه پرهیزکارى است.
