خلاصى از زندان رحم

از نظام طبيعى زايمان و جريانى كه سبب رو به راه شدن طفل براى تولّد مى گردد ، بشر هنوز علم و اطلاع صحيحى ندارد . مادر در خلال چند هفته پيش از وضع حمل ، فشردگى هايى در رحم احساس مى نمايد كه سبك و موزون است و مانند ناراحتى هايى است كه پس از انجام كار پر زحمت به شخص دست مى دهد ، اين ناراحتى ها و فشارها موقت است و در چند هفته پيش از زايمان براى مادر ناراحتى زياد توليد نمى شود .
در موقع معيّن يك دفعه آن فشارها و به هم فشردگى هاى رحم زياد شده حركات جنين شدّت مى يابد و در ظرف چند ساعت ، طفل سرازير مى شود و قدم به عرصه دنياى جديد مى گذارد .
سبب اين نزول اجبارى جنين كه مدّتى طولانى به حال انزوا در بطن مادر قرار داشت چيست ؟ اين هم از اسرار آفرينش انسان قبل از تولّد است كه هنوز به درستى معلوم نيست ، مى گويند : تغييرات سريعى كه در آخر كار روى مى دهد باعث فعل و انفعالات مختلفى در رحم مى گردد ، به ويژه عمل غدّه هاى نيروبخش ترشحات داخلى كه به مجارى و شريان هاى خون ، هورمون مى ريزند و موجب تحريك عضله هاى زهدان و رحم گشته و در نتيجه فشارهاى تند و تيز ، طفل متولّد مى شود . به محض آن كه طفل به دنيا آمد چند نفس مى كشد ، هوا به ريه هايش وارد و صداى اوّلين ونگ او شنيده مى شود ، آن صدا يا براى برخوردى است كه بر بدنش هنگام وصول به محيط جديد وارد مى گردد يا بر اثر تماس و دستكارى قابله است كه براى ورود او به دنيا كمك مى كند . به هر حال نوزاد به وسيله بند ناف با جفت اتّصال دارد و پس از تولّد بچه و پايين آمدن جفت ، ديگر وظيفه اين دو پايان مى پذيرد و بند ناف را مى برند و مانده آن هم به زودى مى افتد و اثر زخم آن خوب مى شود . محل و علامت ناف مى رساند كه آدميزاد مدّتى در شكم مادر به طور طفيلى زندگى نموده و بايد به مادر ، فوق العاده احترام كند ، چنانچه در قرآن و روايات به اين موضوع بسيار اشاره شده و براى آن به عنوان حكم الهى ، اهميّت فوق العاده قايل شده اند .
اين نوزاد هنوز موجود كاملى نيست ، براى هماهنگ شدن وضع گذشته او با وضعيت محيط به سرعت تغيير و تحوّلاتى در وجودش صورت مى گيرد .
موقع تولّد ، ريه هايش كه در توده كوچكى از نسج هاى متراكم و فشرده بود ، با نخستين فرو دادن هوا مانند بادكنك متورم گشته و جاى خود را زير قفسه سينه مى گيرند و حفره هاى بى شمار ريه ها از هوا پُر مى شوند و سبك گرديده حالت اسفنجى پيدا مى كنند .
با وجود اين ، هنوز به حدّ تكامل نرسيده و به زودى حفره ها و خانه هاى تازه ترى در ريه ها تشكيل مى شود و آن حفره هاى قبل از تولّد فقط چند روز خوب كار مى كنند . درشتى قلب نوزاد به اندازه مشت بسته اوست ، جريان نبضش به تدريج سبك تر مى شود ، تا به حدّ معمولى برسد ، كمى بعد از تولّد مدفوعاتش كه شش ماه جمع شده بود دفع مى شود و از خصايص نوزاد آن است كه مدفوعش كاملا عقيم است ؛ يعنى ميكروب ندارد .
نوزاد پس از تولّد ، غدّه هاى اشك آور و بزاقش فعّاليتى ندارد ، گريه مى كند ، ولى بى اشك است ، آب دهانش وقتى مى تواند مواد نشاسته اى را حل كند كه از شير گرفته شده باشد ، به علاوه نمى تواند به نقطه اى ثابت نظر كند و تا مدتى چپ نگاه مى كند .
اين بود شرح زندگى نه مامه مهمان بطن مادر كه در قرآن و روايات به طور جدّى از انسان خواسته شده نسبت به اين دوران مطالعه و دقت كند ، تا از طريق مطالعه و انديشه در صنع حق به حق رسيده و غرق عشق آن وجود مقدّسى شود كه در طى نه ماه اين همه عنايت و لطف به او داشت و جدا عرفان و حال بدون معرفت به خود كه راهى به سوى معرفت به حضرت حق است ارزشى ندارد .