انسانى که به رشد و کمال خود و ادب و تربیت و خیر دنیا و آخرتش علاقه دارد و نمى خواهد زیان و خسارت و فتنه و فساد ، عرصه گاه زندگى اش را جولانگاه قرار دهد و بر ارزش هاى الهى و استعدادهاى انسانى او ضربه مهلک وارد کند ، لازم است دوستان حقیقى و رفیقان واقعى را از دشمنان دوست نما بشناسد .براى به دست آوردن این معرفت و شناخت راهى جز فهم قرآن و روایات اصیل وجود ندارد و براى فهم قرآن و روایات دو راه وجود دارد : یکى سالیانى چند در خدمت دانشمندان و علما براى فراگیرى علوم اسلامى زانو زدن و دیگر شرکت در جلسات مذهبى پر بارى که دانشمندانى بصیر و عالمانى متعهد در آن براى مردم معارف الهى را بیان مى کنند و مکتب اصیل اهل بیت (علیهم السلام) را تبلیغ مى کند .انسان ، هنگامى که به فهم قرآن و روایات رسید ، از طریق قرآن مجید به دوستان حقیقى اش که خدا و پیامبران و امامان (علیهم السلام) و پاکان و اولیاى الهى اند معرفت پیدا مى کند و به حقیقت آگاه مى شود که غیر اینان دشمنان دوست نما هستند .بى تردید معرفت ، عامل محبت است زیرا انسان هنگامى که به زیبایى ها معرفت پیدا مى کند ، از درون معرفت ، آتش عشق و محبت شعله مى کشد و محبت سبب شکل گیرى محب از محبوب مى گردد .عاشق ، به این معنا آگاه است که معشوق در صورتى از عاشق راضى و خوشنود مى شود که ارزش هاى وجودى اش را در عاشق مشاهده کند .چرا خداى مهربان در قرآن مى فرماید :
. . . اِنَّ اللهَ یُحِبُّ الُْمحْسِنِینَ 9).. . . یقیناً خدا نیکوکاران را دوست دارد . زیرا حضرت حق نسبت به همه موجودات و به ویژه انسان ، اهل احسان و نیکى است و چون احسان و نیکى به دیگران را در بنده اش مشاهده نماید ، به او عشق مىورزد .و یا چرا در قرآن مى فرماید . . . اِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ 0). . . خدا عدالت پیشگان را دوست دارد . زیرا حضرت حق نسبت به همه مخلوقات عادل است و چون عدالت را در اخلاق و عمل کسى ببیند و ملاحظه کند که بنده اش نسبت به دیگران عدالت مىورزد ، او را مورد محبت خود قرار مى دهد .یا در قرآن مى فرماید : . . . اِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ1). . . . زیرا خدا پرهیزکاران را دوست دارد . در هر صورت ، انسان پس از معرفت به حضرت حق و پیامبران و امامان (علیهم السلام) عاشق آنان مى شود و از طریق عشق به آنان از ارزش هاى آنان رنگ مى گیرد و پس از رنگ گرفتن از آنان محبوبشان مى گردد .
برابر با همین اصل هنگامى که انسان پاکان و مومنان واقعى را بشناسد ، به خاطر زیبایى هاى معنوى در آنان ، دوستدار آنان مى گردد و با رفاقت و همنشینى با آن چهره هاى ملکوتى ، وجود دوم آنان مى گردد و به خیر دنیا و آخرت مى رسد .
