مردى همسایه دیوار به دیوار امام صادق (علیه السلام) بود و نسبت به آن حضرت از عمق جان و دل عشق مىورزید .روزى حضرت شنید همسایه اش قصد دارد خانه خود را به صد هزار درهم بفروشد ، در حالى که خانه بیش از چهل هزار درهم ارزش نداشت .امام (علیه السلام) او را خواست و از او پرسید چرا خانه ات را در معرض فروش گزارده اى ؟ پاسخ داد : دچار مشکل اقتصادى شده ام و براى حلّ این مشکل چاره اى جز فروش خانه ندارم .حضرت فرمود : مى گویند ارزش خانه ات چهل هزار درهم است چرا مى خواهى آن را به صد هزار درهم بفروشى ؟ با چشم گریان گفت : پسر رسول خدا (صلى الله علیه وآله) ! من شیعه و عاشق شما هستم ، یک لحظه راضى نیستم از کنار شما بروم ، مشکل مادى سبب شده است که من تن به فروش خانه بدهم و از کنار شما کوچ کنم ! چهل هزار درهم قیمت عرفى خانه من است و شصت هزار درهم اضافه را بابت حق همسایگى با شما از خریدار طلب مى کنم .امام صادق (علیه السلام) که اخلاقش اخلاق خدا و پیامبران و پدران بزرگوارش (علیهم السلام)بود ، برخود واجب مى دانست که پاسخ محبت را با محبت بدهد و از طرف مقابلش با محبتش قدردانى کند و قاعده هَلْ جَزَاءُ الاِْحْسَانِ اِلاَّ الاِْحْسَانُ 3)آیا پاداش نیکى جز نیکى است ؟
را در حق او رعایت نماید ، به او فرمود : خانه ات را به من بفروش ، به حضرت گفت : با کمال میل آن را به شما هبه مى کنم ، حضرت اصرار به فروش داشتند ، مالک خانه گفت : اکنون که به فروش اصرار مىورزید همان قیمت معمولش را که چهل هزار درهم است عنایت کنید ، امام فرمود : به قیمتى که به دیگران گفته اى به همان قیمت که صد هزار درهم است مى خرم ، آنگاه به غلام خود فرمود : صد هزار درهم براى مالک خانه بیاور ، غلام صد هزار درهم در اختیار مالک خانه گذاشت ، او هنگامى که خواست از نزد امام صادق (علیه السلام) بیرون رود ، حضرت به او فرمودند : علاوه بر این صد هزار درهم که ارزش خانه است ، عین خانه را هم به تو تملیک کردم .
آرى ; انسان از همنشین با کمال و مثبت خود در دنیا بهره معنوى و مادى مى برد و در آخرت در کنار مقام و مرتبه او به فیوضات خاصه حضرت حق مى رسد و در کنار همنشین بى کمال و منفى ، عمرش را تباه مى کند و هدر مى دهد و ارزش هاى انسانى اش را از دست مى نهد و خود را به خوارى دنیا و عذاب آخرت دچار مى سازد .
