انتخاب دوست در زندگي نقش مؤثری ايفا مي كند. در بسياري از مواقع سرنوشت افراد با دوستی ها گرده مي خورد و فرد از اين ره آورد يا به سعادت می رسد و يا زندگي اش به شقاوت ختم مي شود.
اميرالمؤمنين(ع) معيار انتخاب دوست را بيان فرمود: دوستت كسي است كه تو را از بدي باز بدارد و دشمنت آن كس است كه تو را به بدي وادار كند. دوست خوب انسان را به طرف خدا مي كشاند. آشنايي با مسجد و نماز، بازداري از بدزباني و دشنام، احسان و نيكي به دوستان و مستمندان، وفاي به عهد، خوش خُلقي و هر چه كه در مسير تقوا و درستكاری قرار گيرد، دستاورد رفاقت صحيح است. پيامبر گرامي اسلام فرمود: ارزش مرد به دين دوست او است. بايد بنگرد با چه كسي دوستی دارد.
امام صادق(ع) در حديثي ويژگی های دوست خوب را بيان فرمود: هيچ كس را به دوستی مشناس تا او را در سه چيز بيازمايی. به خشمش بنگر كه او را از حق به باطل گرايش مي دهد يا نه؟ در درهم و دينار (هنگامی كه به پول محتاج هستي از وي طلب كن) و هنگامی كه با او مسافرت مي كنی (انسان در سفر جوهره خود را نشان مي دهد).
داشتن خُلق نيكو جلب كننده خوبی‌ها است، اميرمؤمنان (ع) فرمود: هر كسی كه داراي اخلاق نيكو باشد، دوستانش بسيار می‌شوند و مردم با او اُنس و اُلفت مي گيرند.
اگر كسی بخواهد مردم او را دوست داشته باشند، بايد در هنگام برخورد با ايشان گشاده رو و با لبخند باشد تا در دل افراد از هر صنف نفوذ كند.
منبع : پاسخگو
