شكرگزار خدا بودن يعني چه و چگونه مي توان شكرگزار نعمت هاي الهي شد؟

راغب در مفردات مي گويد: شكر همان تصور نعمت و اظهار آن است و نقطه مقابل آن كفر است كه فراموشي نعمت و پوشاندن آن مي باشد. ايشان شكر را به شكر قلب، يعني انديشه دربارة نعمت و شكر زبان يعني ثنا گفتن بر منعم و شكر ساير اعضا، يعني قدرداني و پاسخ گويي در برابر نعمت تقسيم كرده است. امام صادق(ع) مي فرمايد: كم ترين شكر آن است كه نعمت را از خدا بداني بي آن كه قلب تو مشغول به آن نعمت شود و خدا را فراموش كني و هم چنين راضي بوده به نعمت او و اين كه نعمت خدا را وسيلة عصيان او قرار ندهي و اوامر و نواهي او را با استفاده از نعمت هايش زير پا نگذاري. البته بايد اعتراف كرد كه حق شكر الهي را كسي نمي تواند ادا كند همان گونه كه امام سجاد(ع) در مناجات خود مي گويد: چگونه مي توانم حق شكر تو را به جا آورم در حالي كه همين شكر من نياز به شكري دارد و هر زمان كه مي گويم الحمدلله بر من لازم است كه به خاطر همين توفيق شكر گزاري بگويم لك الحمد.
بنده همان به كه زتقصير خويش عذر به درگاه خدا آورد
ورنه سزاوار خداونديش كس نتواند كه بجا آورد
از دست و زبان كه بر آيد كز عهده شكرش بدر آيد
در بعضي از روايات آمده است كه شكر هر نعمتي و اگر چه بزرگ باشد اين است كه حمد خداي عزوجل كني.
امام صادق(ع) از مسجد بيرون آمد ديد مركبش گم شده است. حضرت فرمود: اگر خدا آن را به من برگرداند حق شكرش را مي گزارم چيزم نگذشت كه آن را آوردند. ايشان فرمود: الحمد لله. شخصي عرض كرد: مگر نفرمودي حق شكر خدا را مي گزارم؟ فرمود: مگر نشنيدي گفتم الحمدلله. (يعني با گفتن همين كلمه حق شكر بجا آورده مي شود.)
البته شكر در مرتبه عالي، به كارگيري نعمت در جهت مشروع است از اين رو امام صادق(ع) مي فرمايد: شكر نعمت ها پرهيز از گناهان است.