سلسله امورى هستند که از دسترس حواس ظاهر خارجند ، و چون حواس به آنها راهى ندارد از آنها تعبیر به غیب شده .غیب عبارت از واقعیاتى است که با دیده ى عقل و قلب قابل ادراک است ، و بیان مصادیق آن که عبارت از خدا ، فرشتگان ، برزخ ، روز محشر ، حساب و میزان ، و بهشت و جهنم است به عهده ى انبیا و کتب آسمانى و امامان معصوم است .ایمان به این حقایق باعث طهارت باطن ، تصفیه ى روح ، تزکیه ى نفس ، آرامش روانى ، اطمینان قلب و مقید شدن اعضا و جوارح به دستورات خداوند و پیامبر و اهل بیت است .ایمان به غیب عامل تقوا ، موجب ظهور عدالت در انسان ، علت شکوفا شدن تمام استعدادها ، باعث رشد و کمال و زمینه ساز جانشینى و خلافت انسان از حضرت حق است .کتاب خدا ، قرآن مجید که احسن حدیث ، و اصدق قول ، و رساترین پند و موعظه است ، و در سلامت و صحت و استحکام و وحى بودن آن هیچ شک و تردیدى راه ندارد ، و با ارایه ى دلایل گوناگونى در سوره هاى خود وحى بودنش را از جانب حق ثابت مى کند ، و راه هرگونه شکى را به روى هر انسانى مى بندد ، در قسمت قابل توجهى از آیات خود ، مساله ى غیب را با تمام مصادیقش مطرح مى نماید ، و به دنبال آن آیات الهیه ، رسول بزرگ اسلام و امامان معصوم هم روایات بسیار مهمى صادر نموده اند که توجه به این مجموعه ى عظیم از معارف ، زمینه ساز یقین و ایمان به غیب است .
