اسباب شقاوت

و اسباب شقاوت ابدى كه مؤدى بود بدين انقطاعات نيز چهار بود :
اول : كسل و بطالت و تضييع عمر تابع آن افتد .
دوم : جهل و عبادتى كه از ترك نظر و رياضت نفس به تعليم خيزد .
سوم : وقاحتى كه از اهمال نفس و خداعت و خلاعت غدار او ، در تتبع شهوات تولد كند .
چهارم : از خود راضى شدن به رذايلى كه از استمرار قبايح و ترك انابت لازم آيد و در الفاظ به تنزيل ، زيغ و رين و غشاوه و ختم آمده است . چون اين چهار رذيلت كسى از خود دور كند ، از آن چهار سقوط در امان بماند و چون آن چهار حقيقت به كار بندد به آن مقامات عالى برسد و چون به آن مقامات عالى برسد به صدق ظاهر و باطن رسيده است .
به قول عارف شوريده ، حاج ميرزا حبيب اللّه خراسانى :
*
 از داغ غمت هركه دلش سوختنى نيست گرد آمده از نيستى اين مزرعه را برگ در طوف حريمش زفنا جامه احرام يك دانه اشك است روان بر رخ زرين در مدرسه آموخته اى گرچه بسى علم خود را چه فروشى به دگر كس ، به خود اى دل گويند كه در خانه دل هست چراغى افروخته كاندر حرم افروختنى نيست
 *
از شمع رُخَت محفلش افروختنى نيست اى برق مزن خرمن ما سوختنى نيست كرديم كه اين جامه به تن دوختنى نيست سيم و زر ما شكر كه اندوختنى نيست در ميكده علمى است كه آموختنى نيست بفروش اگر چند كه بفروختنى نيست افروخته كاندر حرم افروختنى نيست افروخته كاندر حرم افروختنى نيست يك بار ديگر به جملات نورانى حضرت صادق عليه السلام درباره لباس پوشيدن دقت كنيد :
زمانى كه لباست را پوشيدى ، به يادآور كه خداوند بزرگ با لباس رحمت خود گناهان تو را پوشاند و آبروى تو را حفظ كرد ، به شكرانه حفظ آبرويت ، باطنت را با لباس صدق بپوشان ، چنانچه ظاهرت را با لباس مادى پوشاندى و بايد باطنت در پوشش خوف و ظاهرت در پوشش اطاعت و عبادت قرار بگيرد . [ وَاعْتَبِرْ بِفَضْلِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَيْثُ خَلَقَ أَسْبابَ اللِّباسِ لِتَسْتُرَ الْعَوْراتِ الظّاهِرَةَ ، وَفَتَحَ أَبْوابَ التَّوْبَةِ وَالإِنابَةِ لِتَسْتُرَ بِها عَوْراتِ الْباطِنِ مِنَ الذُّنُوبِ وَأَخْلاقِ السُّوءِ ]