چگونه اعمالمان خدایی شود ؟

  زماني انسان ميتواند هميشه به ياد خدا باشد كه دو سير وحركت را انجام دهد.
الف -حركت و سير فكري و نظري   
ب - حركت و سير عملي
مقولة «الف» شامل شناخت خداوند و صفات او و حاكميت بلامنازع ومقتدرانه اراده او بر سراسر هستي است. اين شناخت مبتني بر تفكر، تعقل،مطالعه و تحقيق است. آدمي يك بار براي هميشه بايستي با روش صحيح ومنطقي موضوع خدا را براي خود حل كند. وقتي به نتيجة مثبت رسيد - همانگونه كه بزرگان خرد و انديشه رسيده اند - نسبت و جايگاه خويش و خدا را درصحنه هستي ترسيم نمايد.
پس از آن در خواهد يافت كه در جهان حقيقتي بالاتر، ژرفتر و محكمتر ازحقيقت «الله» نيست. لذا سر بر آستان او ميسايد و همواره ياد او در دل، برهمه چيز غلبه ميكند.
پس ميبايست سير عقلاني و فكري را مبرهن و منطقي انجام داد و شبهات رااز دل بيرون كرد، براي اين منظور تفكر منظم و منطقي، شرطي ضروري است.پيشنهاد ما آن است كه دفتري را به اين كار اختصاص دهيد و يك يك مسائل خود را دربارة خداوند نوشته و به حل آن بپردازيد. البته اين دفتر را هيچ گاه نبنديد و همواره آن را گشوده نگاه داريد، چرا كه همواره آدمي نيازمند تغذيةفكري و اصلاح و تكامل فكري است.
در مقولة «ب» برنامه هايي عملي است كه جان و نفس آدمي را براي نيل به مقصود فراهم ميكند. برخي از آنها عبارت است از:
1- به پا داشتن نماز در وقتهاي معين خود (اقم الصلوة لذكري)، 
2- توجه كافي به عبادات و انجام صحيح و دقيق آن،
3- دوري از دل مشغولي ها و كارهاي عبث و بيهوده، 
4- شركت در مجالس موعظه و نصيحت و ياد خداوند، 
5- تلاوت قرآن با تدبر و توجه به معاني، 
6- خواندن دعاهاي مأثور با توجه به معاني آنها،