اما اين آيه هنوز سر جاى خود است و اگر ما نيز با دين قطع رابطه كنيم، خدا قوم ديگرى را مى آورد. مگر اين كار را قبلًا نكرده است؟ چه بسا جوانانى كه در خانه دينداران و يا جبهه بودند، اما در مقابل فساد سخت بى دين شدند و چه جوانانى از خانواده هاى بسيار بى دين بودند كه سخت متدين شدند. اگر نمى خواهى، از تو مى گيرد و به ديگرى مى دهد. براى خدا كارى ندارد.
منش زنان و مردان خدايى
اين دختر با چه حيايى، كاملًا پوشيده، به يك شكلى راه مى رود كه اصلًا نگاه كسى را جذب نكند. «تَمْشِى عَلَى اسْتِحْيَآءٍ»
از پشت سرِ حضرت موسى عليه السلام آمد، گفت: پدرم با شما كار دارد. تشريف بياوريد. گفت: باشد، شما پشت سر من قرار بگيريد و من از جلو مى روم، لازم نيست با من حرف بزنيد- جوان بيست ساله و در اوج شهوت- بلكه چند سنگريزه بردار، راه را با پراندن سنگريزه به من نشان بده. خانه را نشان داد و وارد خانه شدند. ديد مردى الهى و ملكوتى نشسته است. وقت غذا بود. حضرت شعيب عليه السلام داراى گوسفند بود و موسايى كه دو ماه نان خالى هم نديده بود، ديد روى اين سفره گوشت برّه، لبنيات، ماست، دوغ و نان تازه مهياست.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
