دارنده ى حسنات اخلاقى عاشقانه آن را هزینه مى کند

حسنات اخلاقى هنگامى که در انسان جلوه مى کند چون کریم گشاده دستى هر لحظه مى خواهد خیرش را به دیگران برساند ، صاحب حسنات اخلاقى در هزینه کردن این مایه هاى ملکوتى نسبت به دیگران حتى حیوانات سر از پا نمى شناسد و زمان و مکان برایش مطرح نیست .زینب کبرى (علیها السلام) قهرمان کربلا و مثل اعلاى ایمان و عمل ، داستان عجیبى را از همسرش عبدالله بن جعفر به این مضمون نقل مى کند که عبدالله گفت : من از سفرى باز مى گشتم در حال خستگى به نزدیک قریه اى رسیدم ، باغى سرسبز و خرّم در بیرون آن قریه بود ، پیش خود گفتم بروم از صاحب باغ اجازه بگیرم تا اندک زمانى از خستگى راه بیاسایم .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ قال الصادق (علیه السلام) : الخلق الحسن جمال فی الدنیا ، ونزهه فی الآخره ، وبه کمال الدین ، والقربه الى الله عزّ وجل ، ولا یکون حسن الخلق الا فی کل ولی ، وصفی ; لان الله تعالى ابى ان یترک الطافه بحسن الخلق ، الا فی مطایا نوره الاعلى ، وجماله الازکى ; لانها خصله یخص بها الاعرفین به ، ولا یعلم ما فی حقیقه حسن الخلق الا الله عز وجل ، قال رسول الله (صلى الله علیه وآله وسلم) : خاتم زماننا الى حسن الخلق ، والخلق الحسن الطف شیء فی الدین ، واثقل شیء فی المیزان ، وسوء الخلق یفسد العمل ، کما یفسد الخل العسل ، وان ارتقى فی الدرجات فمصیره الى الهوان ، قال رسول الله (صلى الله علیه وآله وسلم) : حسن الخلق شجره فی الجنه ، وصاحبه متعلق بغصنها ، یجذبه الیها ، وسوء الخلق شجره فی النار ، وصاحبه متعلق بغصنها ، یجذبه الیها .مستدرک الوسائل : 8 / 449 ، باب 87 ، حدیث 9967 ; بحار الانوار : 68 / 393 ، باب 92 ، حدیث 61 .
کنار در ایستادم و سلام کردم ، غلام سیاه نزدیک من آمد و با محبت مرا به درون باغ دعوت کرد ، من بدون این که خود را معرفى کنم وارد باغ شدم . او گفت : من مالک باغ نیستم ، مالک باغ در قریه است ولى این اجازه را دارم که عزیزى چون شما را بپذیرم . میان باغ رفتم و نقطه اى را براى استراحت در نظر گرفتم ، نزدیک ظهر بود ، غلام سفره ى نانش را باز کرد ، تا خواست بسم الله بگوید و لقمه ى اوّل را از سفره بردارد ، سگى وارد باغ شد ، از خوردن باز ایستاد ، در چهره ى سگ دقت کرد ، او را گرسنه یافت ، یک قرص نان نزد سگ گذاشت و سگ هم با حرص هرچه تمام تر خورد ، قرص دوم و سوم را هم به سگ داد ، وقتى خیالش از سیر شدن سگ آسوده شد ، سفره ى خالى را جمع کرد و در گوشه اى گذاشت .به او گفتم : خود غذا نمى خورى ؟ گفت : ندارم ، جیره ام در روز همین سه قرص نان است . گفتم : چرا همه ى آن را به این سگ دادى ؟ گفت : قریه ى ما سگ ندارد ، این سگ از جاى دیگر به این باغ آمد و معلوم بود خیلى گرسنه است و من تحمل گرسنگى این مهمان ناخوانده ى زبان بسته را نداشتم . گفتم : پس با گرسنگى خود چه مى کنى ؟ گفت : با صبر و حوصله روز را به شب مى آورم !عبدالله گفت : من از کرامت و اخلاق و مهرورزى و برخوردش با سگى که از جاى دیگر آمده بود شگفت زده شدم ، پس از استراحت به قریه رفتم و سراغ صاحب باغ را گرفتم . وقتى او را یافتم خود را معرفى کردم که من عبدالله بن جعفر داماد امیرالمومنین (علیه السلام) هستم . گفت : فداى قدمت ، و به من اصرار ورزید که به خانه اش بروم . گفتم : مسافرم و براى رفتن عجله دارم ، آمده ام باغ تو را بخرم . گفت : شما که زندگى و کارت در مدینه است ، این باغ را براى چه مى خواهى ؟ جریان را به او گفتم و پس از اصرار زیاد باغ را خریدم . گفتم : غلام را هم به من بفروش . غلام را هم فروخت . به باغ برگشتم و به غلام گفتم : تو را و باغ را از مالکت خریدم و تو را در راه خدا آزاد کردم و باغ را نیز به تو بخشیدم !آرى ، به قول قرآن اگر خوبى کنید به خود خوبى کرده اید .( اِنْ اَحْسَنْتُم اَحْسَنْتُم لاَِنْفُسِکُم )(1) . اگر نیکى کنید به خود نیکى کرده اید .و به قول امیرالمومنین(علیه السلام) حسنات اخلاقى پیوندى میان خدا و بندگان اوست .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ اسراء ( 17 ) : 7 .