در مسأله صفات مؤمن، اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد: ويژگى اول مؤمن، كسب حلال، درآمد پاك و كار مشروع است. چون مؤمن با شناختى كه از خدا و قيامت دارد، حالت قناعت دارد. طمع كار و حريص تا آخر عمرش نمى تواند با مال حلال بسازد. طمع حالتى است كه افراد را از مرزبندى هاى خدا رد مى كند. خدا امر كرده است كه از اين كسب، كار و پول حرام دورى كنيد، طمع كار موتور شيطانيش قوى است، اما شخص قانع موتور شيطانى ندارد، روى مرز قناعت مى ماند. طمع كار از مرزبندى هاى خدا رد شده، به حدود پروردگار تجاوز مى كند. يا حريص، در چارچوب كسب مشروع و مال حلال نمى ايستد. يا اگر كسب مشروع و مال حلال دارد، به بى راهه مى زند، اما بايد بداند كه اين بيراهه زدن، پيروزى ندارد. آخر كار را بايد نگاه كرد. آيا به او مى گويند: تمام حرام هايى كه خوردى و جمع كردى و به ورثه دادى، نوش جانت؟ يعنى مال مردم را ببرند، مردم را به خاك سياه بنشانند، حقّ همه را ضايع كنند و در قيامت نيز خدا به آنها آفرين بگويد كه عجب دليل قويى آورده اى كه مال مردم و مملكت را دزديدى و ما به همين خاطر مى گوييم: دست شما درد نكند، خسته نباشيد، بفرماييد به بهشت برويد؟
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
