چگونه می توان همیشه به یاد خدا بود از او غافل نشد ؟

  زماني انسان مي تواند هميشه به ياد خدا باشد كه دو سير و حركت را انجام دهد.
الف - حركت و سير فكري و نظري
ب - حركت و سير عملي مقوله «الف» شامل شناخت خداوند و صفات او و حاكميت بلامنازع و مقتدرانه اراده او بر سراسر هستي است. اين شناخت مبتني بر تفكر، تعقل، مطالعه و تحقيق است. آدمي يك بار براي هميشه بايستي با روش صحيح و منطقي موضوع خدا را براي خود حل كند. وقتي به نتيجه مثبت رسيد - همان گونه كه بزرگان خرد و انديشه رسيده اند - نسبت و جايگاه خويش و خدا را در صحنه هستي ترسيم نمايد. پس از آن در خواهد يافت كه در جهان حقيقتي بالاتر، ژرف تر و محكم تر از حقيقت «اللَّه» نيست. لذا سر بر آستان او مي سايد و همواره ياد او در دل، بر همه چيز غلبه مي كند. پس مي بايست سير عقلاني و فكري را مبرهن و منطقي انجام داد و شبهات را از دل بيرون كرد، براي اين منظور تفكر منظم و منطقي، شرطي ضروري است. پيشنهاد ما آن است كه دفتري را به اين كار اختصاص دهيد و يك يك مسائل خود را درباره خداوند نوشته و به حل آن بپردازيد. البته اين دفتر را هيچ گاه نبنديد و همواره آن را گشوده نگاه داريد، چرا كه همواره آدمي نيازمند تغذيه فكري و اصلاح و تكامل فكري است. اين مرحله را با مطالعه كتاب هاي مفيد در اين زمينه تكميل فرماييد. در مقوله «ب» برنامه هايي عملي است كه جان و نفس آدمي را براي نيل به مقصود فراهم مي كند. برخي از آنها عبارت است از :
1- به پا داشتن نماز در وقت هاي معين خود (اقم الصلوة لذكري)،
2- توجه كافي به عبادات و انجام صحيح و دقيق آن،
3- دوري از دل مشغولي ها و كارهاي عبث و بيهوده،
4- شركت در مجالس موعظه و نصيحت و ياد خداوند،
5- تلاوت قرآن با تدبر و توجه به معاني،
6- خواندن دعاهاي مأثور با توجه به معاني آنها،
7- ذكر زباني خداوند (مانند لااله الا اللَّه ، لا حول ولاقوة الا باللَّه ، سبحان اللَّه و