از شيعه بودن تا رسيدن به مقام امامت‏

حضرت ابراهيم عليه السلام در اين دنيا شيعه چه كسى بوده است؟ شيعه بوده؛ يعنى چه؟ يعنى مأموم، پيرو و اقتداكننده به او بوده است. اين خيلى حرف است كه شخصيتى مانند حضرت ابراهيم عليه السلام كه به امامت مردم انتخاب شد: «إِنّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا» خودش تا قبل از امام شدن، مأموم امام ديگرى بوده است. طبق رده بندى و آيات قرآن، او اول امام نبوده است. چه وقت امام، پيشوا و الگوى انسان ها تا قيامت شده است؟ بعد از عبور از سى مرحله آزمايش، كه امام باقر عليه السلام هر سى مرحله را آدرس داده و بيان كردند.  اين آيه در سوره بقره است: «وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَ هِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا»  بعد از آزمايشات سنگين، ايشان امتحان داده و لياقت پيدا كردند كه پيشواى تمام انسان ها شوند؛ يعنى انسان ها اگر بخواهند به خدا، لقا، رضا و بهشت خدا برسند، بايد با اقتدا به ايشان برسند. اما قبل از «إِذِ ابْتَلَى » ايشان امام نبوده، بلكه مأموم بوده است، يا به تعبير قرآن مجيد، شيعه، پيرو و اقتدا كننده بوده است. اين مرد با اين عظمت، مأموم، اقتدا كننده و شيعه چه كسى بود؟