ثمره بهره بردارى از درخت نبوت‏

اگر از هدايت اين حكيمان براى تغذيه بدن خود و خوراندن به ديگران استفاده كنند، ريشه فقر كنده مى شود و در خوردن حلال و پاك، بدن پاك به وجود مى آيد و پرونده غصب، رشوه، اختلاس، دزدى و ناامنى هايى كه مردم نسبت به اموال خود دارند، بسته مى شود. نسبت به نواحى ديگر نيز همين طور است؛ وقتى عقل با هدايت اين حكيمان تغذيه شود، همه اهل معرفت مى شوند. وقتى قلب تغذيه شود، همه اهل نيت پاك مى شوند. وقتى نفس تغذيه شود، همه با تقوا مى شوند. اگر چنين جريانى در مملكتى اتفاق بيافتد، آن كشور نمونه اى از بهشت پروردگار خواهد شد.«كَشَجَرَةٍ طَيّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ» ريشه اين درخت، خداست. خداوند متعال اين درخت را تغذيه مى كند؛ يعنى آب و املاح اين درخت مستقيماً به وسيله پروردگار عالم تأمين مى شود و اين تغذيه از پاك ترين تغذيه ها است كه شجره را شجره طيبه مى گويد.
 «وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَآءِ» تنه اين درخت، همه هستى را فراگرفته است كه خود اين نيازمند به بحث مفصلى دارد كه چگونه تنه اين درخت همه هستى را گرفته است؟ آسمان ها، زمين و حتى قيامت، بهشت، خورشيد، ماه و ستارگان، همه از نظر خلقتى با اين حكيمان در ارتباط هستند؛ يعنى خدا هر ناحيه اى از اين عالم را از مايه نورى يكى از اين بزرگواران ظهور داده است. لذا پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد: «اول ما خلق اللّه نورى» «1» از همان نور، همه عالم به تدريج ظهور كرده است.
2- رسولان ابلاغ كننده
امام سجاد عليه السلام در ادامه مى فرمايند:«شجرة النبوة و موضع الرسالة» پيام هاى پروردگار فقط در اين جايگاه براى همه انسان ها قابليت ظهور داشته است. اينان منابع ظهور پيام هاى پروردگار هستند؛ يعنى از خدا تحويل مى گيرند و به خلق خدا ابلاغ مى كنند. البته در گرفتن و ابلاغ معصوم هستند؛ يعنى يك روى آنها براى گرفتن رسالات حق به طرف پروردگار است و روى ديگر به طرف مردم براى ابلاغ رسالات پروردگار به مخلوق. يعنى اين ها در گرفتن و رساندن پيام ها واسطه كامل بين پروردگارند. به قدرى اين كار ارزش دارد كه پروردگار عالم در قرآن، پرداخت اجر اين كار را فقط به خودش متوقف كرده است: «إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ»
يعنى تا اين حد اين پيام ها در گرفتن و ابلاغ ارزش دارد كه اگر تمام عالم جمع شوند، تا به اين گيرندگان و دهندگان پيام الهى پاداش بدهند، نمى توانند.
3- محل نزول ملائكه
بعد مى فرمايد: اين حكيمان محل رفت و آمد ملائكه هستند: «و مختلف الملائكة» خيلى عجيب است كه در اين زمينه زمين به آسمان مى بالد، نه آسمان به زمين؛ يعنى اين بزرگواران درجايگاهى قرار دارند كه فرشتگان پروردگار، چه در امر معنا و چه در امر ظاهر، خادمان آنها هستند. اينان چه كسانى هستند كه واسطه نزول ملائكه به جانب زمين هستند؟ يعنى به جاى اين كه اينان صعود كنند، آن قدر در اوج صعود هستند كه فرشتگان بايد نزول كنند تا به اين بزرگواران برسند و از طريق اينان صعود كنند. خيلى حرف است كه جبرئيل در شب معراج، در آن مقام خاص متوقف شد و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به او گفت: چرا ادامه نمى دهى؟ به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله عرض كرد: به اندازه ذره اى جلوتر بيايم، مى سوزم و نابود مى شوم. اين مقام ديگر جاى ما فرشتگان نيست. مقام ايشان چه حد است كه بايد در زمين زندگى كنند، اما آسمانيان براى تعظيم به ايشان زمين بيايند؟ قبر ايشان بايد در زمين باشد، آسمانيان براى زيارت قبرشان به زمين بيايند و به فرموده امام صادق عليه السلام: هر شب هفتاد هزار فرشته به زيارت قبرشان مى آيند و تا قيامت نوبت آنان نشود.