انسان تاكنون سه آرمان را دنبال نموده و براي آن كوشش زيادي كرده.
1. امينت، آزادي، رفاه،
البته دانش و فن آوري را مي توان اضافه كرد ولي اين دانش و فن آوري(تكنولوژي) ابزار رسيدن به همان مقصد است.
ما مي بينيم انسان معاصر براي تأمين اين مقاصد دست به تشكيلات و سازمانهاي بين المللي زده و مجموعه قوانين مثل حقوق بشر را تدوين نموده. اما پرسش اين است كه پس چرا تمامي اين روشها به بن بست رسيده و يا قواعد كنوانسيون ها براي كشورهاي ضعيف به كار گرفته مي شود؟
عطش انسان در گذشته و عصر حاضر، كه با اين آرمانها به پايان نرسيده و نمي رسد نشان مي دهد انسان طالب غيب است و با ارتباط با بي نهايت به آرامش مي رسد. پس دين آنهم در قالب فقط اسلام آرمان اساسي انسان است كه به نياز عظيم بشر پاسخ مي دهد. و بيش از يك قرن از جانشين كردن علم به جاي دين و انسان به جاي خدا، نشان داد كه عمر اين آرمانها سرانجام پوچ گرائي و نا اميدي انسان است. تمامي اين احساس بزرگ در انسان به شناخت خود انسان در كمال بي نيازي باز طغيان و عصيان مي كند. ان الانسان ليطغي ان راه استغني; مگر آنكه راهي گشوده شود كه ادامه آيه چنين است ان الي ربك الرجعي(1). بازگشت به سوي اوست مذهب اين چنين راه را بر انسان مي گشايد و او را از زندان تنگ آرمانهاي حقير نجات مي دهد.
ـــــــــــــــــــــ
1 ـ سوره علق.
منبع : پاسخگو
