بازگشت ذوالجناح به خیمه ها

 کتاب هایی مانند مدینة المعاجز، امالی شیخ صدوق، مناقب ابن شهرآشوب، مقتل ابومخنف، منتخب تریهی، مجموعه ای را درباره ی برگشت ذوالجناح به خیمه ها نقل کرده اند، که وقتی حضرت سیدالشهداء بعد از این که تیر سه شعبه ی مسموم به قلبشان رسید، و از بالای زین به زمین افتادند، و شهید شدند، اسب شیهه کنان از کنار کشته ها خودش را به بدن امام رساند. با کنار لبش بدن او را بوسه زد، با شامّه اش بدن را بویید، و این حیوان مانند مادر فرزند مرده از دیده اش اشک می ریخت. یال و کاکل خودش را به خون حضرت رنگین کرد و با زین واژگون شده به سوی خیمه ها برگشت. کنار خیمه ها شیهه می کشید، سر به زمین می کوبید. زینب کبری با شنیدن صدای شیهه ی اسب به سکینه فرمود: گویا پدرت برگشته و آب آورده، از او استقبال کن. اما وقتی سکینه بیرون آمد و منظره ی اسب را دید، فریاد زد: (وا أبَتا، وا حُسینا، وا قَتیلا، وا غُربَتا) در زیارت ناحیه که منسوب به امام عصر است، یا به حضرت عسکری است، آمده: (فَلَمّا نَظَرنَ نِساءً إلی الجَواد مخزیً وَ السَّرجُ إلَیهِ ملویًّ خَرَجنَ مِنَ الخُدود، ناشِراتِ السُّعور عَلی الخُدود لاتِهات وَ بِالوُجُوهِ سافِرات وَ بِالعَیلِ داعیات وَ بَعدَ العِزِّ مُزَّزِلات وَ إلی مَسرَعِ الحُسین مُبادرات) چشم زنان و دختران وقتی به اسب افتاد، با آن حال که دیدن زینش واژگون شده، همه زیر چادر عصمت مو پریشان کردند، لطمه به صورت زدند، و بعد از آن همه عزّتی که داشتند، حالا با کشتن ابی عبدالله اسیر دشمن می شوند، ناله زدند و به این حال به سوی قتله گاه ابی عبدالله دویدند. ارشاد مفید صفحه ی صد و دوازده نوشته: در حال حرکت به میدان بودند که زینب کبری فریاد می زد: (وَیهَکَ یا عُمَر أیُقتَلُ أبوعبدالله وَ أنتَ تَنظُرُ إلَیه) حسین مرا می کشند عمرسعد و تو نگاه می کنی؟ (فَلَم یُجِبها عُمَر بِشَئٍ) او که جوابی نداد. دختر علی رو به لشکر کرد: (وَیهَکُم) وای بر شما، (أما فیکُم مُسلِم، فَلَم یُجِبها أحَدٌ بِشَئٍ) آیا در میان شما یک نفر مسلمان نیست؟ باز هم کسی جواب به او نداد. (وَ نادی شِمر ألفُرسان وَ الرِّجالَ فَقال وَیهَکُم ما تَنتَظِرونَ بِرَجُل سَکَلَتکُم أُمَّهاتِکُم فَحَمَلَ عَلَیهِ مِن کُلِّ جانِب) شمر صدا زد به مردم خودش: مادرانتان به عزایتان گریه کنند، چه می کنید؟ منتظر چه هستید؟ که جلوی چشم زن و بچه از هر طرف باز به گودال قتله گاه حمله کردند و با تیر و نیزه و شمشیر، باز بدن ابی عبدالله را مورد هجوم قرار دادند.