اسلام براى ورود به منزل و خروج از آن آداب مهمى دارد كه رعايت آن آداب بر هر فرد مسلمانى لازم است . اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد : هرگاه يكى از شما داخل در خانه خود شد ، بر اهل خانه سلام كند ، اگر نبودند ، بگويد : سلام بر ما از جانب پروردگار و نيز سوره اخلاص را بخواند كه زُداينده فقر است .
در روايت مهمى آمده : وقتى قصد خروج از منزل كردى بگو :
بِسْمِ اللّهِ وَلا حَوْلَ ولا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ
به نام خداوند هيچ قدرت و قوتى نيست مگر با كمك خداوند ، واگذار مى كنم كارهايم را بر خدا .
چون گفتى : « بسم اللّه » ، ملكى مى گويد: راهنمايى شدى، چون گفتى: « لا حول و لا قوة الا باللّه » ، مى گويد : از هر شرى حفظ شدى ، چون گفتى : « توكلت على اللّه » ، مى گويد . خداوند تو را كفايت كرد ؛ در اين حال است كه شيطان مى گويد : چه كنم با بنده اى كه راهنمايى شده و حفظ گرديده و او را كفايت كرده اند.
سپس « قل هو اللّه » را از جانب راست و چپ و روبرو و پشت سر و بالاى سر و زير پا بخوان كه در تمام روز در امان خدا باشى . و وقتى وارد منزل شدى ، بر اهل بيت خود سلام كن ، اگر نبودند بگو :
بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَالسَّلامُ عَلى رَسُولِ اللّهِ وَالسَّلامُ عَلَيْنا وَعَلى عِبادِ اللّهِ الصَّالِحينَ .
به نام خداوند و سلام و درود بر فرستاده خداوند ، و سلام و درود بر ما و بر بندگان صالح خدا.
در جميع برنامه هايت تقوا پيشه كن ، خلقت را نيكو گردان ، در معاشرت با بزرگ و كوچك جانب اعتدال را رعايت كن ، با اهل علم و دين متواضع باش ، با آن كسى كه در يد قدرت توست مدارا كن ، با برادران ايمانى هم پيمان باش ، در قضاى حاجت و حل مشكل آنان سرعت به خرج بده . از غيبت و سخن چينى و سوء خلق با زن و فرزندت بپرهيز ، با همسايه نيكى كن كه خداوند از تو نسبت به همسايه مى پرسد!
از پيامبر عزيز اسلام صلى الله عليه و آله آمده:
خدا مرا به همسايه سفارش كرد ، در حدى كه گمان بردم از من ارث مى برد !
امام صادق عليه السلام فرمود : كسى كه وقت خروج از منزل ، ده بار « قل هو اللّه » را بخواند در حفظ و مراقبت خداست تا برگردد.
امام رضا عليه السلام مى فرمايد : پدرم هرگاه از منزل خارج مى شد، مى گفت:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللّهِ وَقُوَّتِهِ لا بِحَوْلٍ مِنّى وَلاَ قُوَّتي بَلْ بِحَوْلِكَ وَقُوَّتِكَ يا رَبِّ مُتَعَرَّضا لِرِزْقِكَ فَأْتِني بِهِ في عافِيَةٍ.
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى اش هميشگى است، خارج شدم به قوت و نيروى خداوند نه به قدرت و نيروى خويش بلكه به قدرت و نيروى تو اى پروردگارم روزى ات را خواستارم ، آن را در همين عافيت به من عنايت كن. امام رضا عليه السلام از پدرش از حضرت صادق عليه السلام نقل مى كند:
هرگاه از منزلت بيرون رفتى بگو : بِسْمِ اللّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ ما شاءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ اللّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ خَيْرَ ما خَرَجْتُ لَهُ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ ما خَرَجْتُ إِلَيْهِ ، اللّهُمَّ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَأَتِمَّ عَلَيَّ نِعْمَتَكَ وَاسْتَعْمِلْني في طاعَتِكَ وَاجْعَلْني راغِبا فيما عِنْدَكَ وَتَوَفَّني في سَبيلِكَ وَعَلى مِلَّتِكَ وَمِلَّةِ رَسُولِك.
به نام خدا ، توكل كردم بر خداوند ، آنچه خدا خواهد ، جنبش و نيرويى نيست مگر به خداوند ، خداوندا ! خير آنچه به خاطرش از خانه بيرون شدم از تو مى خواهم و از شرّ آنچه به خاطرش بيرون آمدم به تو پناه مى آورم . خداوندا!
از فضلت بر من وسعت بخش و نعمتت را بر من كامل كن و مرا در طاعتت به كار گير و اشتياقم را در آنچه نزد توست قرار ده و مرا بر آيينت و آيين رسولت بميران .
امام باقر عليه السلام فرمود : كسى كه اين دعا را هنگام خروج از منزل بخواند:
أَعُوذُ بِمَا عاذَتْ بِهِ مَلائِكَةُ اللّهِ وَرِسُولِهِ مِنْ شَرِّ هذَا الْيَوْمِ الْجَديدِ الَّذي إذا غابَتْ شَمْسُهُ لَمْ تَعُدْ ، مِنْ شَرِّ نَفْسي وَمِنْ شَرِّ غَيْري وَمِنْ شَرِّ الشَّياطينِ وَمِنْ شَرِّ مَنْ نَصَبَ لِأَوْلِياءِ اللّهِ وَمِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَالإِنْسِ وَمِنْ شَرِّ السَّباعِ وَالْهَوامِ وَمِنْ شَرِّ رُكُوبِ الْمَحارِمِ كُلِّها ، أُجيرُ نَفْسي مِنَ اللّهِ مِنْ كُلِّ سُوءٍ.
پناه مى برم به آنچه ملائكه خدا و رسولش به آن پناه بردند از شرّ اين روزى كه چون خورشيد غروب كند برنمى گردد و از شرّ نفس خودم و ديگران و شياطين و دشمنان اولياى الهى و جن و انس و حيوانات وحشى و حشرات و محرّمات الهى ! پناه مى برم به خداوند از تمام بدى ها . خدا او را مى آمرزد و به او توجه مى كند و مهم او را كفايت كرده و از بدى و شر او را نگهدارى مى كند.
برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
منبع : پایگاه عرفان
