عصر ظهور، عصر معرفت‏

ائمه اطهار عليهم السلام مى فرمايند: روز ظهور امام دوازدهم عليه السلام كه دست بابركت ايشان روى سر مردم دنيا مى آيد، يعنى قدرتش همه دنيا را پر مى كند، عقل ها همه پخته مى شود، همه عالِم، با معرفت و آگاه مى شوند و اهل معرفت براساس آن علم و پختگى زندگى مى كنند. يعنى به حالى مى رسند كه براى زندگى كردن، كمترين نيازى به هيچ گناهى احساس نمى كنند. ديگر چنين زمينه اى وجود ندارد كه بگويد: همه دارند مى برند، چرا ما نبريم؟ همه دارند مى خورند، چرا ما نخوريم؟ همه ماهواره دارند، چرا ما نداشته باشيم؟
همه بدحجاب شدند، چرا ما باحجاب بيرون برويم و خجالت بكشيم؟ اصلًا زمينه اين مسايل كور و نابود مى شود. چون آدم با معرفت، وزين، با ادب، سالم و با منفعت زندگى مى كند. براساس اين گونه كلمات حكيمانه و جملات ملكوتى است كه من عرض مى كنم: آگاهى از بحث عمر و چگونگى هزينه كردن عمر بر ما واجب است، كه مبادا هفتاد سال با عبادت زندگى كنيم، اما در قيامت به ما بگويند: كل آنها اشتباه، خلاف و نادرست بوده است.
هزينه عمر در باطل
اما آيه شريفه، تحليل و تجزيه پروردگار مربوط به مردان و زنانى است كه عمر خود را در باطل، منفى، شيطان، هواى نفس، شكم و شهوت هزينه مى كنند. مانند اين آيه شريفه در قرآن كريم كم داريم. در رابطه با گروه خاصى است كه با نگاه به زندگى آنها اين آيه نازل شده است. كلى و مطلق نيست.
آيه شريفه كه با «إنّما» شروع مى شود، يعنى اين گروه بدانند كه غير از اين چيزى كه نسبت به زندگى آنان تحليل مى كنم، چيز ديگرى نيست، سراغ هيچ تحليل ديگرى نروند، چون براى هزينه كردن عمر آنها يك تحليل بيشتر نيست. «إنّما» يعنى ديگر گوش به تحليل و تعريف ديگر نده، منِ خدا با ديدن زندگى شما، پرونده زندگى شما را بيان و روشن مى كنم كه شما در چه جايگاهى به سر مى بريد. اين معنى «إنّما» است؛
«إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا كَمَآءٍ»