بنابر نظر شیعه حضرت علی(علیه السلام) از روی علم امامت می دانستند که در لیلة المبیت کشته نمی شوند، پس چگونه می شود که شیعیان این کار را مهم میدانند و آن را جزء افتخارات خود میخوانند؟

اولا این پرسش شما منحصر به لیلة المبیت نیست حضرت علی(علیه السلام) در دهها جنگ و جهاد شرکت فعال داشت آیا میدانست کشته نمی شود یا نمی دانست؟!
ثانیا: قرآن کریم به صراحت کامل خطاب به پیامبر(صلی الله علیه و آله) می فرماید: «قل انما انا بشر مثلکم؛ همانا من هم مثل شما بشری هستم» درست است که معصومین علم غیب دارند ولی معنای آن این است که آنها هر چه را بخواهند میدانند و معلوم نیست حضرت علی(علیه السلام) خواسته باشد نتیجه عملش را در لیلة المبیت قبل از اقدام بعمل بداند!
ثالثا این قاعده کلی نیست که هر کس بداند در یک خطر عظیم جانی جان سالم به در می برد باز هم اقدام بر عمل کند و نمونه های آن بسیار است خود اقدام بر خطر حتی با علم به سلامت کار هر کسی نیست.
رابعا امتیازاتی که معصومین ما از جهات اعجاز و علم و ... دارند چیزهایی نیست که آن ذوات مقدسه بخواهند از آنها در امور شخصی خود جاری کنند که در این صورت اساسا تمام زندگی آنها بی معنا و بی اثر خواهد شد تمام امور زندگی آنها مثل ما انسانها بر روال عادی است و از آن امتیازات در مقامهای خاصی که اثبات دین خدا است استفاده می کنند.
خامسا که از همه مهمتر است این است که خود خداوند این کار حضرت علی (علیه السلام) را بزرگترین افتخار برای حضرت علی(علیه السلام) دانسته و در شانش آیه قرآن نازل فرموده و اگر این کار حضرت امتیاز نباشد که کذب در قرآن ( العیاذ بالله) لازم می آید و اصل حکمت و عدالت خدا زیر سوال می رود.