در اينجا آيات ديگر را به رخ ما مى كشد كه من همه انبياى خود را يارى كردم، تا حتى يك پيغمبر نيز در اين عالم به خاطر زندگى در فضاى نور و صراط عزيز و حميد، شكست نخورد. چون خدا در قرآن مجيد مى فرمايد: «احدى الحسنيين» نصيب انسان هاى الهى مى شود؛ يا كار خود را پيش مى برند و حاكم مى شوند، كه اگر حاكم شوند، مانند حضرت سليمان عليه السلام كه در تمام ايام حكومت خود ظلمى پيدا نمى شد. يا مانند اميرالمؤمنين عليه السلام كه در چهار سال و هفت ماه حكومتش، هيچ ظلمى پيدا نمى كنيد. و اگر در مقابل دشمنان حاكم نشوند، يعنى كار به دست آنها نيفتد و با شمشير دشمنان شهيد شوند، آغوش من براى قبول كردن آنان باز است. اين ها در هيچ كجا شكست نمى خورند. اين كلمه عزيز است؛ يعنى وقتى من در راه خداى عزيز قرار گرفتم، صراط مستقيم است، يعنى در زندگى نه افراط دارم و نه تفريط. بدون اين كه عمرم حرام شود، وقتى در اين راه قرار گرفتم، اين راه، راه عزيز است؛ براى سالك اين راه شكستى وجود ندارد.
انبيا، ائمه طاهرين و اولياى خدا بدون شكست خوردن، راه الهى را مى روند، اگر حاكم شدند، مانند حضرت سليمان و اميرالمؤمنين عليهما السلام شده اند و اگر حاكم نشدند، مانند حضرت يحيى و حضرت سيدالشهدا عليهما السلام مى شوند كه در هر دو صورت برنده هستند. هر دو برنده هستند، چون در يك جاده هستند.
اين معنى عزيز است. دامن كسى را بگيريد كه در كنار او شكست نيست. نه شكست اقتصادى، نه سياسى، نه خانوادگى، نه اجتماعى، نه دنيايى و نه آخرتى. آن كسانى كه به خدا وصل نيستند، ورشكستگى آنان در هر رشته اى قطعى است. اما غلام سياه، پيروز است.
منبع : پایگاه عرفان
