نکات توحیدی

  یکی از نكات بسيار مهم و كلي كه از مجموع قرآن كريم استفاده مي‌شود اين است كه؛ آيات حتي آياتي كه مربوط به تاريخ و گذشتگان است و آياتي كه يك شيء را مورد توجه قرار داده است مي‌خواسته مردم را متوجه توحيد كند و اين رشتة پليد آلوده شرك از درون مردم را قطع كند و بعد از توجه دادن به توحيد، مردم را زمينه بدهد براي اين كه نظامات و قوانين و خواسته‌هاي پروردگار مهربان عالم را عمل كنند، يعني كل پيكره قرآن براي توجه دادن به توحيد و ايجاد زمينه براي عبادت و بندگي پروردگار است.
خداوند در يك آيه پشه، را مطرح مي‌كند با همين طرح پشه مي خواهد شنونده قرآن را توجه به توحيد بدهد و نفي شرك كند مي‌گويد: ( لَنْ يَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَه ) اگر تمامشان جمع بشوند، يعني همه قدرت‌هاي ابزاري و الكتروني و علمي و عقلي‌شان را روي هم بريزند و با حرف لن نفي مي‌كند، لن يخلقوا ذباباً‌ يك پشه نمي‌توانند خلق كنند.
در مجمع البيان در ابتداي سورة مؤمنون، چون يك سوره ديگر هم داريم در جزء بيست و سه سوره مؤمن. مؤمنون جزء هجده است. وقتي تا ( ُأُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ )  حدود ده تا آيه است نازل شد، رسول خدا مردم را جمع كرد و اين مطلب را فرمود: «انزلت عليّ عشر آيات» مردم! ده تا آيه به من نازل شده، تمام لبة تيز روايت پيامبر (ص) اينجاست «من اقامهنّ دخل الجنة» كساني كه به اين ده‌ آيه عمل كنند و زندگيشان را بر اين ده آيه بر پا كنند، اقام دخل الجنة قطعاً بهشتي هستند.
اين نكته در قرآن ديده مي‌شود كه تمام آيات و جهت‌گيري آنان به طرف توحيد است. اين لغت را اگر توجه مي‌كردند، در قرآن، لغت بديع يعني نوع‌آور ( بَديعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ )   يعني آسمان‌ها و زمين قبل از اين كه آسمان‌ها و زمين بشوند. سنگ و خاكي بيشتر نبوده كه پروردگار عالم  برود سراغ اين سنگ و خاك و آب اينها را با همديگر مخلوط كند، بناي آسمان‌ها را به وجود بياورد. بديع السموات يعني بدون سابقة مصالح آسمان‌ها و زمين را آفريد.
آفريدن بديعي فقط ويژة مقدس اوست اين كه در آزمايشگاه گوسفند آزمايشگاهي بسازند، همه مصالحش را از عالم خلقت برمي‌دارند. از همان گوسفند طبيعي برمي‌دارند و سلول را از او مي‌گيرند. نو‌آوري اصلاً در امر آفرينش در عالم وجود ندارد. نو‌آوري فقط كار حضرت حق است.