خدمت به دين در دربار

در سوره مؤمن كه غير از آن سوره اى است كه در جزء هجدهم به نام سوره مؤمنون است. در سوره مؤمنون، پروردگار عالم در ده آيه اول، ويژگى هاى مردم مؤمن را به طور عام بيان مى كند كه تا روز قيامت، انسان هاى مؤمن از اين صفات برخوردار هستند.

خداوند داستان شخصى را بيان مى كند كه از كارمندان عالى رتبه و رده اول دربار فرعون بود و در پنهان، صادقانه به حضرت موسى بن عمران عليه السلام ايمان آورده بود و براى او خيلى كار كرد. البته اين ها از طرف اولياى الهى مجاز بودند كه در اين دستگاه ها وارد شوند.

در منابع آمده است كه وجود مبارك حضرت سكينه عليها السلام بيش از هفتاد سال عمر كردند و تا اواخر حكومت بنى اميه زنده بودند و با خيلى از زنانى كه شوهران آنها دست اندر كار حكومت بودند، ارتباط داشتند و آنها براى ديدن و يادگيرى درس ايشان مى آمدند و يا ايشان را به مهمانى دعوت مى كردند.

حضرت سكينه عليها السلام توانستند از طرف زنان وابسته به حكومت، از خيلى كارهاى نادرست جلوگيرى كنند و به تعبيرى چوب لاى چرخ حاكميت بنى اميه بگذارند.

فرداى قيامت عدّه اى از اين گونه چهره ها بر ديگرانى كه نه قدرت و نه محيط آنها را داشتند، حجّت هستند.

متوكّل يكى از چهره هايى است كه از نظر فساد، بى دينى و طغيان، از چهره هاى رده اول تاريخ است، مانند؛ حجاج بن يوسف، عبدالملك بن مروان، چنگيز، آتيلا و تيمور.

حكومت در شهر سامرا بود و رياست زندان آن شهر بر عهده كسى بود كه حكومت نشناخته بود. مانند نخست وزيرى كه هارون الرشيد داشت و استاندارى خوزستان كه در آن زمان بر عهده كسى قرار گرفته بود كه شيعه بود.

اين ها با اجازه صاحبان ولايت به اين محيطهاى فساد و خطرناك وارد مى شدند و جلوى خيلى از كارها را مى گرفتند و عجيب اين است كه در اين فضاها، با آن ثروت هاى بى اندازه و نامحدود، آن شب نشينى ها و مجالس لهو و لعبى كه حكومت داشت، اين ها ايمان و تقواى خود را حفظ كردند. البته كار آسان و ساده اى نيست، اما مقاومت اين ها در مقابل اين طوفان ها كه خود در وسط آن قرار داشتند، خيلى شديدتر از مقاومت كوه هاى دنيا بوده است.

______________________________
(1)- نهج البلاغه: خطبه 80؛ «من كلام له عليه السلام في الزهد؛ «أَيُّهَا النَّاسُ الزَّهَادَةُ قِصَرُ الْأَمَلِ وَ الشُّكْرُ عِنْدَ النِّعَمِ وَ التَّوَرُّعُ عِنْدَ الْمَحَارِمِ فَإِنْ عَزَبَ ذَلِكَ عَنْكُمْ فَلَا يَغْلِبِ الْحَرَامُ صَبْرَكُمْ وَ لَاتَنْسَوْا عِنْدَ النِّعَمِ شُكْرَكُمْ فَقَدْ أَعْذَرَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ بِحُجَجٍ مُسْفِرَةٍ ظَاهِرَةٍ وَ كُتُبٍ بَارِزَةِ الْعُذْرِ وَاضِحَةٍ.»

(2)- احزاب (33): 6؛ «پيامبر، نسبت به مؤمنان از خودشان اولى و سزاوارتر است.»