( وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُق عَظِيم ) و راستى كه تو را خويى والاست. خداى متعال اخلاق پيامبر را عظيم خوانده; زيرا آن حضرت همه ى حسنات اخلاقى را در عالى ترين درجه و مرتبه اش دارا بود و در برخورد و ديدار و ملاقات با مردم همه ى آن ها را به كار مى گرفت; و حتى در مورد دشمنانش تمام زواياى حسنات اخلاقى را رعايت مى كرد; و همين روش و منش سبب شد كه مردم سنگدل و بى رحم و بداخلاق و زنده به گور كنندگان دختران، و پايمال كنندگان حقوق حق و خلق، پروانه وار به گرد شمع وجودش گرد آيند و خود را به ايمان و اعمال شايسته آراسته نمايند و مطلع الفجر حسنات اخلاقى شوند. قرآن در زمينه ى اخلاق پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و نيروى جاذبه اى كه در منش آن حضرت وجود داشت مى فرمايد ( وَلَوْ كُنتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ). و اگر بداخلاق و سنگدل و خالى از رأفت و رحمت و رفق و مدارا بودى، هر آينه از پيرامونت پراكنده مى شدند.
بر گرفته از کتاب زیباییهای اخلاق استاد حسین انصاریان
