اگر تا آخر عالم، دائماً بدن مرا زنده زنده قیچى كنند، گوشت بدنم را به خورد خودم بدهند، دیگر آه نخواهم كشید.
به گزارش سرویس قاب نقره برنا، بسیارى از خیرات و درجات به وسیله صبر به دست مى آید و به عبارت روشن تر؛ بخشى از خیرات و درجات، بعد از تحمل صبر نصیب انسان مى شود.
در حقیقت بین انسان و آن خیرات و درجات، جاده و طریقى همانند صبر قرار دارد كه اگر كسى این راه را بپیماید و سالك این طریق باشد، طبق وعده پروردگار مهربان عالم، در دنیا و آخرت به آن خیرات و درجات خواهد رسید.
در این باره ماجرای عبرت انگیزی از برخورد حضرت موسی(ع) و یک جوان وجود دارد که استاد حسین انصاریان آن را اینگونه نقل کرده‌اند: در مسیر كوه طور، جوانى با ادب، آراسته و بزرگوار، به موسى بن عمران علیه السلام گفت: وقتى براى مناجات به كوه طور مى روى، به پروردگار عالم بگو: تو از بیكار خوشت نمى آید و من بیكار نیستم، اما كارى كه در این عالم نصیب من شده است، خرج روزمره مرا جواب نمى دهد و چرخ زندگى من نمى چرخد. من به یك پیراهن نیاز دارم. به پروردگار عالم بگو: در كل این خزانه مال و ثروت تو، اقلًا یك پیراهن كه به ما مى رسد.
زمینه اى به وجود بیاور كه پیراهنى به ما برسد. موسى علیه السلام گفت: من از خداوند درخواست مى كنم. اگر انسان معرفت داشته باشد، همیشه خدا با اوست و احساس كمبود نمى كند. موسى علیه السلام داستان جوان را بیان كرد: خدایا! از ادب، وقار، و بزرگوارى این جوان معلوم است كه دوست تو مى باشد و تو را مى شناسد. از تو یك پیراهن مى خواهد.
خطاب رسید: به او بگو كه خدا مى فرماید: تو انسان پرتوقعى هستى. خجالت نكشیدى كه از من پیراهن مى خواهى؟ موسى علیه السلام عرض كرد: خدایا! مگر چه شده است؟ خطاب رسید: به او بگو: زمانى كه خواستم محبت و عشق خودم را در دل ها تقسیم كنم، دل تو را از عشق خودم پر كردم، آیا باز تو نیازمند هستى؟
مردم به قارون، انسان نیازمند نمى گویند، اما قارون در فرهنگ من بسیار گدا و بدبخت است، تو در فرهنگ من بسیار ثروتمند هستى. هر كه خدا را دارد، همه چیز دارد.
وقتى وارد عالم آخرت مى شوید، خانه، زمین، كارخانه و زن و فرزند به فریاد انسان نمى رسند و تك و تنها مى شوید. غیر از خدا حتى یك نفر هم نیست كه دست ما را بگیرد.
با صبر، مرا همراه خود كنید و ما نتیجه این معیّت را در زندگى دیده ایم. حضرت موسى علیه السلام جواب پروردگار را به آن جوان گفت. وقتى جوان آن جواب را شنید، شروع به گریه كردن كرد و گفت: موسى! اشتباه كردم. اگر تا آخر عالم، دائماً بدن مرا زنده زنده قیچى كنند، گوشت بدنم را به خورد خودم بدهند، دیگر آه نخواهم كشید. بلكه مى گویم: محبوب من، من كه همه چیز دارم. من كه خدا را دارم، پول قارون را مى خواهم چه كنم؟
ما خبر نداریم كه نزدیك به اذان صبح كه بیدار مى شویم، همه خواب هستند، در گوشه اى پیشانى را روى خاك مى گذاریم و "یا رب العفو" مى گوییم، همین معیّت چه ارزش بالایى دارد؟ تمام جهان را به شما بدهند اما یك روز روزه ماه رمضان را از شما بگیرند، والله ضرر كرده اید.
در ناگوارى ها، حوادث و ظلم هاى مردم، اگر انسان صبر كند، بسیار زیبا است. صبر كنید كه خدا همراه، وكیل و رئیس شما باشد.
۱۳۹۰ چهارشنبه ۲۹ تیر ساعت 09:30
منبع : برنا نیوز
