به وجود مبارك حضرت داود عليه السلام خطاب رسيد: به خانه «خلاده بنت اوس» برو و از طرف پروردگار به اين زن با كرامت و بزرگوار بشارت بده كه در بهشت، در هر مقامى كه قرار دارى، اين زن همنشين تو خواهد بود؛ يعنى اين زن مقامى را به دست آورده بود كه قريب به مقام انبياى الهى بوده است.
حضرت داود عليه السلام به دنبال مأموريتى كه به او دادند، به خانه اين خانم مى آيد و به او مى گويد: پروردگار عالم به تو بشارت بهشت را داده و فرموده: تو در بهشت، قرين، همنشين و جليس من هستى.
مگر تو چه كار كرده اى؟ اين خانم به حضرت داود عليه السلام عرض كرد: مشابهت اسمى پيش نيامده است؟ شما درست درب اين خانه آمديد؟ من لياقت بهشت و همنشينى با تو را ندارم.
چقدر خوب است كه انسان كارهاى نيك خود را نبيند و چقدر خوب است كه انسان بدى هاى خود را ببيند. يعنى در طول عمر، غصه و رنج داشته، محزون باشد كه چرا در گذشته من اين كمبودها را پيدا كردم و چرا براى جبران اين كمبودها اقدام نكردم؟ اين نگاه معقولى است.
چون نگاه به خود و اعمال مثبت خود، غرور، كبر و منيّت مى آورد، تا جايى كه خدا در قرآن مجيد مى فرمايد:
عده اى به خاطر دين دارى به خدا منّت مى گذارند و با منّت به پروردگار مى گويند: ما مسلمان و متدين هستيم، كار خوب انجام داده ايم.
خدا در قرآن به پيغمبر صلى الله عليه وآله خطاب مى كند كه به اين ها بگو:
«لَّا تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلَمَكُم » چه منّتى بر سر خدا مى گذاريد؟ در هيچ امرى به پروردگار عالم نمى توانيد منّت داشته باشيد.
اين خانم معرفت بالايى داشت؛ زيرا اعمال مثبت خود را نمى ديد و مى گفت:
من اصلًا به نظرم نمى رسد، چيزى كه مرا لايق بهشت و همنشينى با تو كند چيست.
اين مشابهت اسمى بوده است.
حضرت داود عليه السلام فرمودند: هيچ گونه مشابهت اسمى نبوده است، مرا درست فرستاده اند و تو همان «خلاده بن أوس» مورد نظر پروردگار مهربان عالم هستى. اما من سؤالى از تو دارم و آن اين است كه: مقدارى از اعمال و باطن خود را براى من بگو، تا بدانم كه در درون شما چه خبر است.
گفت: اى داود عليه السلام! من درونم نسبت به پروردگار آرام است. بلاهاى بسيارى به سر من آمده كه بسيار سنگين است، در معرض رنج، غصّه و آتش انواع بلاها و مصايب قرار گرفتم، اما از پروردگار عالم درخواست برداشتن بلا را نكردم و به پروردگار عالم گلايه اى نكردم. در مقابل خدا ساكت بودم. تغيير برنامه را از خدا در خواست نكردم و صبر كردم. حضرت داود عليه السلام فرمود: به خاطر همين خداوند متعال براى تو بهشت و همنشينى با من در بهشت را مقرر كرده است.
امام صادق عليه السلام اين جمله را اضافه مى كنند و مى فرمايند: اين مرحله اى است كه خدا براى بندگان شايسته اش رقم زده است. اين اخلاق صالحين است كه از درد نزد خدا نمى نالند و دوا نيز نمى خواهند و خود را تسليم حضرت حق مى كنند.
منبع : پایگاه عرفان
