مبارزه با هواهاى نفسانى و ترس از خدا

رسول خدا صلى الله عليه وآله در مورد صبر مى فرمايند: صبر صابران را در چهار موقع مى توانيد ببينيد:

«فالصبر على أربع شعب»

صابران در چهار شعبه، صبر را خرج مى كنند. چون قيامت را باور دارند و در باور قيامت، بهشت و جهنم را لحاظ مى كنند و مشتاق بهشت هستند. همه بايد مشتاق بهشت باشند. بهشت، وعده قطعى خدا به خوبان عالم است. اما انسان مشتاق بهشت:

«سلا عن الشهوات»

از همه خواسته هاى غيرمعقول، غيرمنطقى و غيرمشروع جدا زندگى مى كند.

وقتى به او سخت مى گذرد، صبر مى كند. رنج مى كشد، اما صبر را پيشه راه خود مى كند. مى بيند كه همه نوع گناه فراهم است، ظاهر گناهان نيز خيلى لذيذ است، ولى به خاطر اشتياق به بهشت، از گناه چشم مى پوشد و مى گذرد؛ با خواسته هاى نامشروع زندگى نمى كند.

اما شعبه دوم صبر؛ صابران واقعا از دوزخ بيم دارند و مى ترسند. انبيا نيز از دوزخ مى ترسيدند:

«إِنّى أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ »  ديگران مى خواستند به جهنم بروند، اما حضرت نوح عليه السلام مى فرمود: من از

عذاب روز قيامت بر شما مى ترسم.

خداوند در قرآن، در سوره نور، درباره اميرالمؤمنين، فاطمه زهرا، حضرت مجتبى و امام حسين عليهم السلام مى فرمايد:

«يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَرُ»  از روزى كه دلها و چشم ها از ترس دگرگون بود، اينان با وجود معصوم بودن، از آن روز مى ترسيدند.

بخش عمده اى از مردم، بسيار شجاع هستند. از حضرت زهرا عليها السلام نترس تر هستند. به قدرى شجاع هستند كه اگر به آنها بگوييد: به واسطه گناهى كه داريد مى كنيد، عذاب در انتظار شما است، با حالت تمسخر، به شما، جهنم، قيامت و به خداى برپا كننده قيامت مى خندند. آيا شجاعت از اين بالاتر وجود دارد؟