علاقه پروردگار به دعاى بندگان‏

اما قسم ششم چقدر عالى است. زمانش بيشتر در ماه مبارك رمضان است، چون پيغمبر صلى الله عليه وآله فرمودند: خدا اين كار را در ماه رمضان بيشتر از زمان هاى ديگر انجام مى دهد. پيغمبر صلى الله عليه وآله مى فرمايد: «اكثروا» اين كار را زياد انجام دهيد. بخش ششم اين است:

«و الاجابَهُ مِنّى وَ الدُّعاءُ مِنْكُمْ»

بندگان من! جواب دادن به عهده من است، اما شما نيز بياييد و با من حرف بزنيد. من اين زبان و دهان را به خاطر خودم به شما داده ام كه شما با من حرف بزنيد، چون من ناله شما را دوست دارم.

گاهى عبد با سوز دل با او حرف مى زند، اشكى مى ريزد كه ملائكه مقرب يقين مى كنند كه اشك روى صورتش خشك نشده، دعايش مستجاب است. دعا يقينا مستجاب مى شود. من به اين كلمات يقين صد در صد دارم، چون ديده ام و لمس كرده ام.

اگر بخواهيد، به شما عنايت مى كنم. نگوييد: خدا مى داند كه من چه مى خواهم.

مى داند، اما مى خواهد صداى تو را بشنود. مى فرمايد: مى دانم چه مى خواهى، اما دوست دارم دهانت را باز كنى، دستت را دراز كنى، گردنت را كج كنى، اين حال بهترين حال عبادت است كه به ملائكه ام بگويم: او را ببينيد، متكبر نيست. دعا مى كند، اشك مى ريزد.

ملائكه فكر مى كنند كه اشك روى صورت او خشك نشده، دعايش مستجاب است، اما مى بينند، از استجابت دعا خبرى نشد، نگران مى شوند. مى بينند شرايط اجابت در او جمع است، پس چرا پروردگار جوابش را نمى دهد و مشكلش را حل نمى كند؟ عرض مى كنند: خدايا! مشكلى در اجابت دعاى بنده ات هست؟

خطاب مى رسد: هيچ مشكلى در دل بنده من و گريه اش نيست. مى پرسند: پس چرا جواب او را نمى دهى؟ خطاب مى رسد: چون دوستش دارم، صداى او را نيز دوست دارم، اگر جواب بدهم، ديگر نزد من نمى آيد، دوست دارم هميشه مرا بخواند. بايد معلم به ما ياد بدهد كه چه بگوييم و چگونه حرف بزنيم:

«فَبِعِزَّتِكَ يا سَيَّدِى وَ مَوْلاىَ اقْسِمُ صادِقاً لَئِنْ تَرَكْتَنِى ناطِقاً لَأَضِجَّنّ الَيْكَ بين أهلها ضجيج الآملين»