على عليه‏السلام پرورش يافته قرآن‏

معمار دومى كه على عليه السلام را ساخت، قرآن بود. چه كسى مى داند قرآن چيست؟

از عالم ربانى، وجود مبارك علامه طباطبايى، «2» كه سى سال زحمت كشيد تا اين تفسير «الميزان» را نوشت، كه حكماى شيعه مى گويند: صد سال ديگر معلوم مى شود كه علامه در اين تفسير چه كرده است. در نوشته هاى شهيد مطهرى نيز خوانده ام كه ايشان گفته است: صد سال ديگر بايد بفهمند كه علامه چه كار كرده است. من دو گوشه كوچك درباره عظمت قرآن براى شما ذكر كنم.

شخصى پرسيد: اين هزار و پانصد سال، شما مفسرين قرآن شيعه و سنى چقدر از قرآن را فهميده ايد؟ ايشان فرمودند: تمام مفسرين شيعه و سنى اگر بخواهند تفسيرهايشان را جمع كنند و همه در يك صف بايستند، مى گويم: تا لب دريا آمديم و از بيرون امواج را نگاه كرديم، موجها را نوشتيم و درون آن را نمى دانيم كه چه خبر است.

اين قرآن است. رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايند: در روز قيامت، وقتى پروردگار قرآن را در معرض ديد اولين و آخرين قرار مى دهد:

«يَأتِى القُرآنُ يَوْمَ القِيامَهِ بِكْراً»

در قيامت تمام عالميان مى بينند كه اين قرآن از نظر مفاهيم هنوز دست نخورده است.

دريايى است كه چيزى از درونش بيرون نيامده است. آن وقت كل اين قرآن، على عليه السلام را ساخته است. من ديگر نمى توانم بهتر توضيح دهم. فقط بگويم: على عليه السلام قرآن است و قرآن نيز على عليه السلام است. هيچ چيز از قرآن نيست كه در على عليه السلام نباشد.

كدام قرآن؟ اين قرآنى كه روى كاغذها است؟ نه، آن قرآنى كه به صورت كيفى در شب قدر نازل شده است:

«أَنزَلْنَهُ فِى لَيْلَهِ الْقَدْرِ»  آن قرآن درعلى عليه السلام جلوه كرد وايشان را ساخت. نه اين قرآن لفظى. لفظ قرآن كه ما را مى سازد.

ساختمان وجود ما را قرآن لفظى ساخته است، مثلًا به ما گفته است: نماز بخوان، ما گفتيم: چشم، اين نماز ما، معمارى قرآن بر وجود ما است. روزه، توبه، حج، خمس، زكات و اعمال صالح معمارى الفاظ قرآن بر ساختمان وجودى ما است، ولى على عليه السلام كيفيت را قرآن معمارى كرده است.