فرمود: اى موسى! شبانه اهل ايمان را بردار و به آب بزن. اين ها مى فهمند كه شما داريد مى رويد. من آنها را حركت مى دهم كه به دنبال شما بيايند و وارد آب شوند. بنا بود آخرين نفر از قوم حضرت موسى عليه السلام كه بيرون مى آيد، آخرين نفر از افراد فرعون به داخل رود بيايد، بعد آب به هم بريزد و همه را خفه كند.
آنها همه نابود شدند، حضرت موسى عليه السلام و اهل ايمان نجات پيدا كردند. از جمله نجات يافتگان، آن هنرپيشه دربار بود. به حضرت موسى عليه السلام گفتند: او چرا غرق نشد؟ او كه حقوق بگير دربار بود و تو را مسخره مى كرد و آنها مى خنديدند؟
حضرت موسى عليه السلام از خدا پرسيد، خطاب رسيد: او چون در آن لباس ها و حركاتش به بنده محبوب من شباهت پيدا كرد، به خاطر همين شباهتش، نجات پيدا كرد. اين خدا.
بعد خدا در قرآن مى فرمايد: خود را مانند كلاف سر در گم كه گره اش را پيدا نمى كنيد تا باز كنيد، به همه چيز پيچيده ايد.
اما آيه شريفه اى كه ارزش ها و نكته هاى عالى در مورد صبر دارد كه صبر نعمت خدا است و گويى نورى در حريم كبريا است كه بايد چراغ دل را به جانب اين نور گرفت كه اين نور در اين چراغ تاريك وارد شود و باطن را روشن كند، انسان در مقابل معصيت ها، ناگوارى ها و تلخى ها خود را نگهدارد و به دينش لطمه نخورد.
منبع : پایگاه عرفان
