بشارت بهشت بر صابران‏

در برزخ به اين بدن احتياج ندارى و بار اضافى است. ما اين بار را به زن و فرزندت مى دهيم تا ببرند و در خاك كنند، اما تو نترس: «وَ لَا تَحْزَنُوا» خانه و مغازه را از دست مى دهى؟ به جاى آن، مسكنى با همه وسايل به تو مى دهيم كه پهناى اين مسكن، به پهناى همه آسمان ها و زمين است:

«وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ »

با اعتماد به قرآن، انسان وارد صبر مى شود و بدون باور قرآن، انسان تحمل هيچ صبرى را ندارد. مى گويد: نقد را نمى گذارم كه به دنبال نسيه بروم. وقتى به انسان مى گويند: «أَلَّا تَخَافُوا» لحظه مردن آرامشى به انسان دست مى دهد كه با آرامش و بدون ترس جان مى دهد:

«يَأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ »  «وَ لَا تَحْزَنُواْ وَ أَبْشِرُواْ بِالْجَنَّهِ الَّتِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ »