خداوند چه نیازی به ما دارد که ما را خلق کرده است؟

مشکل ما این است که این مطلب را از زاویه ای منفی نظر می کنیم و لذا نمی توانیم راه حلی برای آن پیدا کنیم. تصور ما این است که خلقت خداوند برای رفع نیاز از خودش بوده است و لذا هرگز نمی توانیم این مشکل را با چنین دیدی حل کنیم. اما اگر ما از زاویه دیگری به نظام خلقت و آفرینش انسان نظر کنیم بدون شک کوچکترین شبهه و مشکلی وجود ندارد و آن زاویه این است که خلقت نظام هستی تماما برای بهره مندی انسان از آن خلق شده است و قرآن کریم به صراحت می فرماید «هو الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا؛ خداوند کسی است که هر چه خلق کرده برای شما خلق کرده» و اما خلقت و آفرینش انسان  به غرض رسیدن به تکامل و سعادت ابدی می باشد و عبادت و بندگی خدا تنها راهی است که خود بشر را به این سعادت می رساند نه خود خداوند را و اگر اجازه دهید مثالی را خدمتتان مطرح کنیم: همه ما میدانیم که وجود خورشید نباشد تمام موجودات زنده فلج خواهند شد ولی آیا استفاده کردن همه موجودات زنده از نور خورشید برای نیاز خود خورشید است؟ آیا بهره مندی ما انسانها از آفتاب به خورشید چیزی را اضافه می کند؟ بدون شک پاسخ منفی است و همه میدانند استفاده از نور خورشید برای خود انسان مفید و لازم است و نقش عبادت در زندگی انسان همانند نقش خورشید را در رشد و تکامل جسمانی او دارد.

من نکردن خلق تا سودی کنم        بلکه تا بر بندگان جودی کنم.