رهائى از دوزخ‏

ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا:

سپس اهل تقوا را نجات مى دهيم و ستمگران را در دوزخ در حالى كه براى ابد به زانو در آمده اند رها مى كنيم.

تقواى اهل تقوا سپر استوارى است كه آنان را گرچه از مسير دوزخ به سوى بهشت حركت كنند از آتش و عذاب حفظ مى كند، و نمى گذارد نسبت به آتش و شراره و حرارت آن اندك چيزى احساس كنند، ولى آنان كه نخواستند به اين سپر محكم، و مانع مستحكم مسلح شوند و نخواستند در سايه عبادت و طاعت و خدمت به خلق نيروئى معنوى و قوى و گامى استوار پيدا كنند، در قيامت اندك مصونيتى از عذاب نخواهند داشت، و همانطور كه در دنيا به سوى بندگى حق و خدمت به خلق گام برنداشتند، در قيامت نيروى گام برداشتن به سوى بهشت را نخواهند داشت و در دل آتش دوزخ به زانو خواهند آمد.