.jpg)
.jpg)
.jpg)
كسى كه ميخواهد به عبادت و بندگى برخيزد، براى اين كه عبادتش از ارزش لازم برخوردار گردد، و به قبولى حضرت حق برسد، لازم است شرايط ظاهرى و باطنى عبادات را كه در كتابهاى مهم روايتى مانند فروع كافى، من لايحضر، وسائل، جامع احاديث الشيعه، بحار، و حجة البيضاء به تفصيل بيان شده و از جمله آنها لقمه حلال و پاك، طهارت ظاهر و باطن، و اخلاص و خلوص است رعايت نمايد و حضرت حق را در همه موارد عبادت مراقب و مواظب خود ببيند، و در طول عبادت يك لحظه از حضرت او غافل نماند.
رسول بزرگوار اسلام ميفرمايد:
«اعبدالله كانك تراه فان كنت لاتراه فانه يراك:»
خدا را عبادت كن چنان كه او را ميبينى، پس اگر تو او را نميبينى يقين داشته باش كه حضرت او تو را و ظاهر و پنهان عبادتت را ميبيند.
اخلاص در عمل حقيقى است كه عمل را در بالاترين مرتبه ارزش ميكشاند، و آن را به قبولى حضرت دوست ميرساند.
پيامبراسلام از جبرئيل روايت ميكند كه حضرت حق فرمود:
«الاخلاص سرّ من اسرارى، استودعته قلب من احببت من عبادى:»
اخلاص رازى از رازهاى من است، آن را در قلب بنده اى از بندگانم كه او را دوست دارم ميگذارم.
رسول خدا ميفرمايد:
«اخلص قلبك، يكفيك القليل من العمل:»
نيت خود را درهر عبادتى خالص گردان، عمل اندك در كنار اخلاص تو را براى رسيدن به خوشنودى حق و بهشت الهى كافى است.
«ما اخلص عبدالله اربعين صباحا الاجرت ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه:»
بنده اى براى خدا چهل روز در همه عبادات و امورش اخلاص نميورزد مگر اين كه چشمههاى حكمت از قلبش بر زبانش جارى ميشود.
اميرالمؤمين (ع) ميفرمايد:
«طوبى لمن اخلص لله عمله و علمه وحبه و بغضه و اخذه و تركه و كلامه و صمة و فعله و قوله:»
خوشا به حال كسى كه عملش و علمش و دوستياش و دشمنياش و گرفتنش و رهاكردنش و سخنش و سكوتش و كارش و گفتارش را براى خدا خالص نمايد.
حضرت صادق (ع) ميفرمايد:
«من قال لااله الاالله مخلصاً دخل الجنة و اخلاصه ان يحجزه لااله الاالله عما حرم الله:»
كسى كه «لااله الاالله» را براساس اخلاص بگويد وارد بهشت ميشود و اخلاصش به اين است كه «لااله الاالله» او را از آنچه خدا حرام كرده باز دارد.
رسول خدا ميفرمايد:
«السكينة زينة العبادة:»
آرامش و وقار زينت عبادت است.
منبع : پایگاه عرفان
