ايمان به غيب‏

سلسله امورى هستند كه از دسترس حواس ظاهر خارجند، و چون حواس به آنها راهى ندارد از آنها تعبير به غيب شده.

غيب عبارت از واقعياتى است كه با ديده ى عقل و قلب قابل ادراك است، و بيان مصاديق آن كه عبارت از خدا، فرشتگان، برزخ، روز محشر، حساب و ميزان، و بهشت و جهنم است به عهده ى انبيا و كتب آسمانى و امامان معصوم است.

ايمان به اين حقايق باعث طهارت باطن، تصفيه ى روح، تزكيه ى نفس، آرامش روانى، اطمينان قلب و مقيد شدن اعضا و جوارح به دستورات خداوند و پيامبر و اهل بيت است.

ايمان به غيب عامل تقوا، موجب ظهور عدالت در انسان، علت شكوفا شدن تمام استعدادها، باعث رشد و كمال و زمينه ساز جانشينى و خلافت انسان از حضرت حق است.

كتاب خدا، قرآن مجيد كه احسن حديث، و اصدق قول، و رساترين پند و موعظه است، و در سلامت و صحت و استحكام و وحى بودن آن هيچ شك و ترديدى راه ندارد، و با ارايه ى دلايل گوناگونى در سوره هاى خود وحى بودنش را از جانب حق ثابت مى كند، و راه هرگونه شكى را به روى هر انسانى مى بندد، در قسمت قابل توجهى از آيات خود، مسأله ى غيب را با تمام مصاديقش مطرح مى نمايد، و به دنبال آن آيات الهيه، رسول بزرگ اسلام و امامان معصوم هم روايات بسيار مهمى صادر نموده اند كه توجه به اين مجموعه ى عظيم از معارف، زمينه ساز يقين و ايمان به غيب است.