امام صادق عليه السلام مى فرمايد: حرف را جزء عمل حساب كنيد، چون تمام كلماتى كه از دهان شما در آمده، روز قيامت پاى شما حساب خواهند كرد.
يك كاسب وقتى كه به مشترى آستين پاره مظلوم مى گويد: به حضرت عباس من اين را صد تومان خريدم، دارم به شما مى دهم صد و ده تومان، سودى براى ما ندارد، در حالى كه پنجاه تومان خريده و دروغ مى گويد و دارد شصت تومان روى آن سود مى كشد، خيال نكند اين را قيامت به پايش حساب نمى كنند. مى پرسند: اين چه پولى است؟
كسى كه يك عمرى با همسرش به سر برده، دائم زن و قوم و خويش هاى زنش را سركوفت زده، خيال نكند كه حرف او جايى حساب نمى شود، بلكه كلمه به كلمه اش حساب مى شود.
آن سخنرانى كه غير متخصص بوده و براى مردم سخنرانى كرده و مردم را از رحمت خدا نااميد كرده، و دل مردم را آتش زده، و گنه كار خيال كرده كه با آن حرف هايى كه به آن اعتماد كرده، ديگر خدا قبولش نمى كند، خيال نكند كه به پايش حساب نمى كنند.
يا كسى كه اميد كامل به مردم داده، و با مردم طورى حرف زده كه هر گناهى هم كرديد، مهم نيست، همه اش در قيامت با ولاى على و با محبت اهل بيت عليهم السلام حل مى شود، خيال نكند كه جايى حساب نمى شود.
كسى كه مردم را تشويق به زنا، قمار، شراب، دروغ، تهمت، آزار و ظلم به مردم بكند، بگويد: غصه نخور، تو چون داراى ولايت اهل بيت عليهم السلام هستى، خيال نكند كه اين ها هيچ جايى حساب نمى شود.
حرفهايى كه كشيش ها به مسيحى ها مى زنند؛ كه هر گناهى كرديد، عيبى ندارد، يك شنبه بياييد، ما خودمان شما را مى بخشيم، خيال نكند كه اين ها حساب نمى شود.
يك گوينده كه صد نفر پاى منبرش مى آيند، يك ساعت حرف مى زند، يك ساعت او صد ساعت مردم حساب مى شود، پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايند: اگر چيزى دست مردم ندهد، ـ مطلبى به مردم ياد ندهد ـ روز قيامت صد ساعت عمر مردم را بايد در دادگاه الهى جواب بدهد.
منبع : پایگاه عرفان
