وعده خدا به مؤمنين و مؤمنات

« وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَـتِ جَنَّـتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الأَنْهَـرُ خَــلِدِينَ فِيهَا وَمَسَـكِنَ طَيِّبَةً فِى جَنَّـتِ عَدْنٍ وَرِضْوَ نٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَ لِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ »

مسأله اول: « جَنّاتٍ تَجْرِى » در رابطه با قيامت افراد خودساخته است.

مسأله دوم: « وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً »

مسأله سوم: « وَرِضْوَ نٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ »

ديگر بالاتر از اين، مقامى نبوده است، كه پروردگار عزيز عالم وعده نداده، اگر مقام فوق اين « وَرِضْوَ نٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ » مى بود، وعده مى داد. نتيجه كار اين ها در قيامت، در پيشگاه حكيم على الاطلاق و مالك ارض و سماء اين مقام است.

آخر آيه هم آن قدر پروردگار عالم به نتايج تربيتِ تربيت شدگان خودش شاد است، و خودش رضايت دارد و خوشحال است، كه مى فرمايد:

« ذَ لِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيم »

اين پيروزى عظيم است كه نصيب تربيت شدگان و خود ساختگان شده است.