اصلاً همه چيزش عاشقانه است، قيامتش هم كه اين قدر مردم وحشت دارند، آنجا هم عاشقانه است. اين مردنى كه همه از آن مى ترسند، مردن و برزخش هم عاشقانه است.
مگر كسى در قيامت پرونده اش را بخواند و ببندد و زير بغلش بگذارد و بگويد: مى ايستم و نمى روم، آن ديگر تقصير خودش است كه قرآن مى گويد: به ملائكه مى گويم: او را بگيريد و ببنديد، من كه زور نمى گويم. اى بنده من! مى گويم:
پرونده ات را خواندى؟ خودت نمره بده.
|
چه كنم با كه توان گفت كه دوست |
در كنار من و من مهجورم |
كارت دعوت به اجابت كنندگان دعوت پروردگار
اين امر عاشقانه، آدم از امر مولا لذت مى برد:
« يَـآأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ »
سؤال؛ مولا جان! ما را به چه چيزى امر كردى، و به چه چيزى دعوت كردى؟ خودت مى شود دعوت نامه ات را براى ما بخوانى؟ اين كارتى را كه براى ما فرستادى چيست؟ آخر هر كارتى يك متنى دارد، حالا يا براى مكه است يا براى عروسى، يا براى عقدكنان است يا براى فارغ التحصيل شدن پسر خانواده است.
منبع : پایگاه عرفان
