روزگار، روزگار هدايت است. روايت مى گويد: از مصاديق روزگار « وَ الْعَصْرِ » عدالت است. روزگار عدالت همان روزى است كه كرارا شما شنيده ايد:
« يملأُ الله الأرضَ به قسطا و عدلاً كما مُلئَت ظلما و جورا »
قسم به روزگار عدالت، يعنى روزگارى كه هدايت صد در صد حتى در گرگ و ميش پياده مى شود. روزگار عدالت روزگارى است كه گرگ با ميش لب يك چشمه مى آيند و با همديگر آب مى خورند و مى روند.
روزگارى است كه دندان گرگ، گلوى گوسفند را پاره نمى كند. روزگارى است كه ابر، اضافه نمى بارد، كم هم نمى گذارد. روزگارى است كه تمام معدن هاى دنيا خودشان را ظهور مى دهند و سهم آن به كل مردم مى رسد، نه يك عده خاص.
روزگارى است كه فراوانى اين قدر مى شود كه پول و بساط زندگى جمع مى شود، هر كس هر خرجى مى خواهد بكند، يا در خانه اش مى آورند، يا به تجارتخانه مى رود، قيمت هر جنسى فقط يك صلوات بر پيغمبر و اهل بيت پيغمبر عليهم السلام است. يعنى در روزگار عدالت اگر شما از اينجا بخواهيد به مشهد برويد، بليط هواپيما را به قيمت يك درود فرستادن بر محمد صلى الله عليه و آله و آل محمد عليهم السلام به تو مى دهند. خانه مى خواهى بخرى، هزار متر، پانصد متر، به تناسبى كه اجازه مى دهند، خانه را صاحبخانه به تو مى فروشد، قيمتش هم يك درود بر پيغمبر و آل پيغمبر عليهم السلام است.
روزگار عدالت روزگارى است كه امام باقر عليه السلام مى فرمايد: دختر زيباى هيجده ساله از بازار بغداد، شترى را كه يك طرفش طلا است و يك طرفش نقره بار مى كند، آن روز اين دختر شتر را از بازار بغداد تا بازار سوريه مى برد، در اين مسير نه يك نامحرم به او نگاه مى كند و نه دستى به آن طلا و نقره دراز مى شود.
روزگارى كه در خانه هاى در بسته، شوهرى به زن و زنى به شوهر ظلم نمى كند. در هيچ كجاى دنيا كسى سر كسى را كلاه نمى گذارد. كسى به كسى دروغ نمى گويد. همه دادگاه ها و كلانترى ها تعطيل مى شوند، تمام نيروهاى نظامى و انتظامى جمع مى شود و مردم در باطن و ظاهر خود، هر يك نفرشان، يك جهان عدالت مى شود.
منبع : پایگاه عرفان
