حالا ببينيم چه چيزى را آرايش و زينت داده است؟ و به چه چيزهايى رنگ و نقاشى داده كه دل من را ببرد؟
« زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَ تِ مِنَ النِّسَآءِ »
ميل ها، دل دنبال كامروائى ها است.
آنهايى كه آرايش داده شده و من شديدا به آنها ميل دارم چيست؟ « مِنَ النِّسَآءِ »
زنان، خدا زنان را اين شكلى آفريده: لطيف، زيبا، عشوه گر، دلبر، اين كار خدا است، و اگر پروردگار طرف مقابلِ مردها را اين طور نقاشى، آرايش، لطافت روح و صداى نازك نداده بود، هيچ مردى ميل به ازدواج پيدا نمى كرد، و شهوت هم به مرد نمى داد.
« وَالْبَنِينَ » چه كسى بچه ها را چنان در چشم انسان آرايش داده كه انسان خسته از كار برگشته جان كنده، نصف شب خواب است، صداى توپ هم بيدارش نمى كند، اما به محض اين كه بچه شيرخواره يك ناله بزند، از خواب مى پرد، مى گويد: قربانت بروم، فدايت بشوم، بميرم. چه كسى اين كار را كرده است؟ خدا.
« وَالْقَنَـطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ »
چه كسى به طلا و نقره دلبرى داده است؟ خدا. البته منظور از طلا و نقره در آيه قرآن، پول و اسكناس است، كه حالا در عالم، كلى اش را بيان مى كند.
چون ريشه پول و معاملات در دنيا برگشتش به اين طلا و نقره است، و پشتوانه مال هر مملكتى است، پروردگار اسم اين دو تا را برده است.
به پول چه كسى دلبرى داده است؟ خدا، شما به هر پيغمبرى بگويى: زن دوست دارى؟ مى گويد: بله، بچه دوست دارى؟ حتما.
منبع : پایگاه عرفان
