اين كاسب كيست؟ حالا وارد آيات سوره آل عمران مى شويم. اين كاسب دو رشته كسب دارد.
اما رشته كسب اول: كسب دنيايى و مادى است، زمينه ساز اين كسب، خود پروردگار عالم است، و مواد اين كسب و رشته هايش هم اين است:
« زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَ تِ مِنَ النِّسَآءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَـطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالاْءَنْعَـمِ وَالْحَرْثِ ذَ لِكَ مَتَـعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَـءَابِ »
« زُيِّنَ » فعل مجهول است، و فاعل واقعى آن بى شك و ترديد، پروردگار عالم است. ما اينجا در كتابها نه حرف اهل سنت را قبول داريم، نه حرف كسى كه بى جهت از خودش براى « زُيِّنَ » فاعل درست كرده است. ما به دليل خود آيات قرآن مجيد، فاعل واقعى « زُيِّنَ » را خدا مى دانيم.
در حقيقت آيه اين طورى است: «زَيَّنَ اللّه» كه پروردگار عالم براى كوتاه كردن آيه و براى نشان دادن عظمت مطلب، فاعل ـ كه الله باشد ـ را حذف كرده است، و فعل را از معلوم تبديل به مجهول كرده، معنى اش اين شده است: زينت داده شده، آرايش داده شده.
چه كسى زينت و آرايش داده است؟ خدا. چه كسى ابرو و چشمش را درست كرده كه من هوايى بشوم و ميل پيدا كنم؟ خدا. چه كسى آرايشگر اين مواد بوده كه دل من را جذب كند؟ پروردگار عالم.
منبع : پایگاه عرفان
