« ذَ لِكَ مَتَـعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا »
اين زنان و فرزندان و پول و مركب و زمين هاى كشاورزى شما، متاع قليل است. متاع از «متع» گرفته شده است، يعنى موادى كه قابل بهره گرفتن هستند.
شب كه به خانه مى روى و در مى زنى، دختر كوچكت مى گويد: كيست؟ مى گويى: بابا جان! من هستم، فرياد مى زند: پدرم آمد، خستگى تو رفع مى شود. اين گونه براى تو بهره دارد.
بچه، حيوانات، همسر و پول بهره دارند، اما:
« ذَ لِكَ مَتَـعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَـءَابِ »
اى بندگان من، حيات فقط به زن و بچه و پول و مركب و زمين كشاورزى تمام نمى شود، اين ها مقدمه است. حيات مقدماتى است كه با استفاده صحيح، حيات بعدى را كه عاقبت به خيرى نزد پروردگار است، بسازيد. اين حيات مقدمه آن حيات است.
فقط هم انسانهايى كه در مسير خودسازى، يا خودساخته هستند، اين حيات را مى توانند ابزار براى حيات بعد كنند.
خدا به همه اين ها بها داده است. حالا ارزش هاى الهى را عنايت كنيد، ببينيد خدا چه بهايى داده است.
منبع : پایگاه عرفان
