رسول خدا صلى الله عليه و آله وحشت عجيبى هم داشت، همين وحشت را اميرالمؤمنين عليه السلام هم داشتند. در نهج البلاغه، سيد رضى نقل مى كند كه حضرت مى فرمايد:
« إن أخوف ما أخافُ عليكُم إثنان »
قلب على عليه السلام را دو چيز نسبت به مردم به وحشت شديد دچار كرده است:
« اتباعُ الهوى و طول الأمل »
آرزوهاى صد در صد مادى و طوفان هواى نفس كه طبق فرموده صاحب عالم، اخلاق انسان را تبديل به اخلاق سگ هار مى كند.
« و ينسون الأخرة »
كسى كه همه وجودش را دنيا پركرده است، ديگر براى او جايى نمانده كه خواهان تماشاى آخرت و فكر آخرت باشد، جايى نمانده است كه به فكر فردا باشد، چه بسا كه نعوذُ بالله كنارش بنشينى و خيلى با احتياط و آهسته اسم آخرت را ببرى، كه خدا در صد و چهارده سوره كتاب خود، و صد و بيست و چهار هزار پيغمبر و ائمه طاهرين عليهم السلام ، مردم را به آخرت توجه دادند.
يك دفعه به آدم مى گويد: خُلق من را تنگ نكن، اين حرفها را پيش من نزن. بله، حب دنيا تا اين حد انسان را به فراموشى مى آورد، اين يك بيمارى است.
منبع : پایگاه عرفان
