قضاوت اسلام درباره صاحب مال

نظر اسلام و نظر همه پيغمبران خدا عليهم‏السلام و ائمه طاهرين عليهم‏السلام به مال، در رابطه با وضعيت صاحب مال است. براى خود پول، مال و ثروت رنگى را تعريف نمى‏كنند. خوبى و بدى گفته نمى‏شود. مثبت و منفى‏ها، درباره مال قضاوت نمى‏شود.

يك شمشيرى كه روى زمين افتاده است، يك آهن پاره است. پيغمبر كه اين شمشير را مى‏بيند، هيچ نظرى درباره اين شمشير ندارد كه اين شمشير خوب است يا بد؟ اثر مثبت دارد، يا اثر منفى؟ صبر مى‏كند ببيند اين اسلحه، اين شمشير دست چه كسى مى‏افتد. اگر اين شمشير را اميرالمؤمنين عليه‏السلام بردارد و با اين شمشير بزند، گلوى مبارك پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به اذن خدا اين جمله ابدى را بر صفحه هستى ثبت مى‏كند:

« ضربةُ علىٍ عليه‏السلام يوم الخندق أفضل من عبادة الثقلين »

همين يك ضربتى كه على عليه‏السلام زد، شايد دو سه ثانيه هم بيشتر طول نكشيده است، دست بالا رفته و شمشير پايين آمده است، با حركت دست مولا، عمرو بن عبدود را از پا درآورده است، بهره الهى همين شمشير زدن را اگر در ترازو بگذارند و كل اعمال جنّ و انس تاريخ را در يك كفه ديگر بگذارند، كار على عليه‏السلام سنگين‏تر است.

شمشير دست اميرالمؤمنين عليه‏السلام بيايد، آن وقت خدا، انبيا و ائمه عليهم‏السلام قضاوت مى‏كنند، همين شمشير، همين آهن، همين تيغ كج آهنگرى شده، همين آب داده شده، وقتى كه در مشت ابن ملجم قرار مى‏گيرد، پيغمبر عمل او را به عنوان

« أشقى الأوّلين و الآخرين »

تعريف مى‏كند و مى‏نماياند.

يعنى اين حركت دست ابن ملجم بار گناهش با بار گناه هيچ گناهكارى در تاريخ قديم و آينده بشر قابل مقايسه نيست.