همسر، روزى مقدر شده

يك نفر به پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عرض كرد: دعا كن پدر و مادر آن دختر رضايت بدهند كه دختر را به من بدهند.

فرمود: من چنين دعايى نمى‏كنم، گفت: چرا يا رسول الله؟ فرمود: زن و شوهر را پروردگار از اول طرحش را ريخته كه چه كسى به چه كسى برسد، با دعا عوض شدنى نيست، برو.

روزى هم همين است؛ يك ميليون روزى كرده كه از اول عمر تا آخر به اين آقا برسد، اين آقا مى‏رود و دويست تومان ربا برمى‏دارد، صد تومان مى‏دزدد، هزار تومان غصب مى‏كند، به مقدارى كه از حرام برمى‏دارد، پروردگار مى‏فرمايد: از يك ميليون او كم كنيد، دويست تومان حرام خورده، هشتصد تومان از دفتر من به او بدهيد، دويست تومان آن را از حرام برداشته است. وسط راه اگر باز هم از حرام برداشت كرد، باز خدا مى‏فرمايد از حلال او كم كنيد.

هم چنين در همان صفحه آمده: «قَالَ عليه‏السلام لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ لَتَبِعَهُ كَمَا تَبِعَهُ الْمَوْتُ.»

و نيز آمده: «قَالَ عليه‏السلام لاِءَبِي ذَرٍّ لَوْ أَنَّ ابْنَ آدَمَ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ كَمَا يَفِرُّ مِنَ الْمَوْتِ لاَءَدْرَكَهُ رِزْقُهُ كَمَا يُدْرِكُهُ الْمَوْت.»